De slogan voor de campagne van N-VA voor de federale verkiezingen van 2003 luidde "N-VA erin". Die erin doelde op "in het parlement", omdat sinds 2002 de beruchte kiesdrempel van 5 % van kracht was. Het resultaat van die campagne was één zetel, gehaald in West-Vlaanderen door huidig minister van media Geert Bourgeois. In 2007 deed de N-VA het veel beter en haalde in de Kamer 5 zetels. Maar nu is het misschien tijd om de slogan te veranderen. N-VA eruit. "Uit de regering" welteverstaan.
Al sinds het congres van 20 december 2007 wringt er iets bij mij. De dag ervoor had ik Le Soir zien koppen "La crise est fini" met op de voorpagina ook al de echte koppen van de kersverse ministers. Ik ging de franstalige analyse net gaan lezen toen de telefoon ging. Krant in een hoek gegooid en er niet meer aan gedacht. Maar het bleef hangen.
De dagen daarna de eedaflegging. Een stralend federaal peleton bij de koning. Onckelinkx en Vervotte beiden in het wit. Vandeurzen minister Justitie. Slik. Een man waar ik veel vertrouwen in had en die bovendien een uitstekende tandem vormde met BDW wordt geïmmobiliseerd. Vervanger? Schouppe. Een typische machtspoliticus van het oude tjevengenre, die zijn mening aanpast naargelang hij tegenstand ondervindt. De macht om de macht. Raison d'état. Dat soort dingen. En dat wordt (ad interim?) de nieuwe voorman? Daar heb ik communautair absoluut geen vertrouwen in.
Het congres zelf dan. In feite een blanco cheque voor Dewever. Maar zo gaat dat altijd en dat is ook niet erg. Mijn vertrouwen in Dewever is groot. Maar toch. Voor het eerst bemerkte ik een dubieuze houding: "wie de lusten van een kartel neemt, moet er ook de lasten bijnemen". Dat betekent zoveel als, ok, we zeiden wel dat we niet in de regering zouden gaan, maar we doen het toch. Maar dan toch weer niet echt, want we leveren geen ministers. Typisch Belgisch. Tussen de twee. Mossel noch vis. En net dáár heb ik een grondige hekel aan.
Op de keper beschouwd werd N-VA eigenlijk voor het blok gezet: ofwel ga je mee de regering in, en dan breek je je woord. Ofwel blijf je eruit, maar dan breekt het kartel. Maar door wie voor het blok gezet? Ik had de onderhandelingen van dag tot dag gevolgd, maar plots was die regering er. Wat heeft ervoor gezorgd dat we deze non-keuze aanvaard hebben? Dat we eigenlijk tóch een regering gevormd hebben, zelfs al was het maar een interim-regering. Maar hoe 'interim' die ook mag zijn, het ís een regering. En dat voelt ook zo aan. De crisissfeer is weggeëbd. De media focust op 90 mm-kanonnen en duurdere dienstencheques. De onheilstijdingen over de groei van de staatsschuld? De dalende koopkracht? De berichtgeving daarover is maar een echo meer van wat ze geweest is.
En dan plots, vanmorgen, dacht ik terug aan de krant die ik een tijd geleden aan de kant gooide. Voor mij is het nu duidelijk geworden: Le Soir had gelijk: "La crise est fini". De kaap is genomen. Weer hebben Vlamingen hun belangrijkste hefboom om te onderhandelen uit handen gegeven. 100 dagen aan de macht doet wat met een mens. Tegen 23 maart is men zo gewend aan de ministerzetel, dat men die als verworven recht beschouwt. Op 23 maart staan een aantal carrières op het spel. Wie gelooft dat CD&V daaraan zal verzaken, moet wel een heel gelovige Thomas zijn. Ik geloof dat het Grammens was die ooit zei: "De Vlamingen kunnen bereiken wat ze willen, als ze maar durven regeringen te laten vallen". Dat impliceert ook dat ze moeten durven er geen te vormen.
Bezorgde groeten,
Smithson.
Al sinds het congres van 20 december 2007 wringt er iets bij mij. De dag ervoor had ik Le Soir zien koppen "La crise est fini" met op de voorpagina ook al de echte koppen van de kersverse ministers. Ik ging de franstalige analyse net gaan lezen toen de telefoon ging. Krant in een hoek gegooid en er niet meer aan gedacht. Maar het bleef hangen.
De dagen daarna de eedaflegging. Een stralend federaal peleton bij de koning. Onckelinkx en Vervotte beiden in het wit. Vandeurzen minister Justitie. Slik. Een man waar ik veel vertrouwen in had en die bovendien een uitstekende tandem vormde met BDW wordt geïmmobiliseerd. Vervanger? Schouppe. Een typische machtspoliticus van het oude tjevengenre, die zijn mening aanpast naargelang hij tegenstand ondervindt. De macht om de macht. Raison d'état. Dat soort dingen. En dat wordt (ad interim?) de nieuwe voorman? Daar heb ik communautair absoluut geen vertrouwen in.
Het congres zelf dan. In feite een blanco cheque voor Dewever. Maar zo gaat dat altijd en dat is ook niet erg. Mijn vertrouwen in Dewever is groot. Maar toch. Voor het eerst bemerkte ik een dubieuze houding: "wie de lusten van een kartel neemt, moet er ook de lasten bijnemen". Dat betekent zoveel als, ok, we zeiden wel dat we niet in de regering zouden gaan, maar we doen het toch. Maar dan toch weer niet echt, want we leveren geen ministers. Typisch Belgisch. Tussen de twee. Mossel noch vis. En net dáár heb ik een grondige hekel aan.
Op de keper beschouwd werd N-VA eigenlijk voor het blok gezet: ofwel ga je mee de regering in, en dan breek je je woord. Ofwel blijf je eruit, maar dan breekt het kartel. Maar door wie voor het blok gezet? Ik had de onderhandelingen van dag tot dag gevolgd, maar plots was die regering er. Wat heeft ervoor gezorgd dat we deze non-keuze aanvaard hebben? Dat we eigenlijk tóch een regering gevormd hebben, zelfs al was het maar een interim-regering. Maar hoe 'interim' die ook mag zijn, het ís een regering. En dat voelt ook zo aan. De crisissfeer is weggeëbd. De media focust op 90 mm-kanonnen en duurdere dienstencheques. De onheilstijdingen over de groei van de staatsschuld? De dalende koopkracht? De berichtgeving daarover is maar een echo meer van wat ze geweest is.
En dan plots, vanmorgen, dacht ik terug aan de krant die ik een tijd geleden aan de kant gooide. Voor mij is het nu duidelijk geworden: Le Soir had gelijk: "La crise est fini". De kaap is genomen. Weer hebben Vlamingen hun belangrijkste hefboom om te onderhandelen uit handen gegeven. 100 dagen aan de macht doet wat met een mens. Tegen 23 maart is men zo gewend aan de ministerzetel, dat men die als verworven recht beschouwt. Op 23 maart staan een aantal carrières op het spel. Wie gelooft dat CD&V daaraan zal verzaken, moet wel een heel gelovige Thomas zijn. Ik geloof dat het Grammens was die ooit zei: "De Vlamingen kunnen bereiken wat ze willen, als ze maar durven regeringen te laten vallen". Dat impliceert ook dat ze moeten durven er geen te vormen.
Bezorgde groeten,
Smithson.
zullen we een regering hebben op 23 maart...het valt tenzeerste te betwijfelen
BeantwoordenVerwijderenguido
Helemaal mee eens, Smithson. Ik vrees ook dat CD&V zijn portefeuilles niet zal lossen.
BeantwoordenVerwijderenHet ergste scenario voor N-VA is dus een akkoord over een staatshervorming die voor de ene wél een grote stap vooruit betekent, maar voor de andere absoluut onvoldoende is. Een deel van de N-VA zal dan kiezen voor deelname én kartel, het andere deel zal de partij verlaten.
Ik hoop dus op ofwel een grote staathervorming, ofwel helemaal geen akkoord.
Met 2009 in zicht en een duidelijke njet van N-VA, kan CD&V in dat tweede scenario ook niet doorregeren.
BA, je moet het in de ruimere context zien. Vlamingen en Franstaligen zitten in een patstelling. De grote staatshervorming ging er zonder meer niet komen, omdat de N-VA het soortelijk gewicht van het VB mist.
BeantwoordenVerwijderenDeze strijd had enkel tot doel aan te tonen dat er een andere weg mogelijk is dan degene die het VB voorspiegelt.
Tot op heden heeft CD&V alles gedaan om de staatshervorming erdoor te drukken maar bij die partij is nu het geduld op. Als er nog verder over die staatshervorming "gezanikt" wordt, die zonder meer toch maar een "bleek scheetje" zal worden, dreigt men daarmee Leterme af te houden van het premierschap. En de CD&V heeft het enkel daarvoor (en de daaruit vloeiende macht) gedaan. En ook om meer macht te krijgen voor Vlaanderen, maar in deze regering lijkt dat niet mogelijk. Dus blijft er voor de politici niets anders over dan nu snel hun imago oppoetsen om straks (binnenkort ?) weer naar de kiezer te gaan.
Het ander aspect is dat de Belgische krachten zich gefocust hebben op de N-VA en het VB gewoon links laten liggen. Is daarmee niet bewezen dat de weg die de N-VA gevolgd heeft de enige is die de andere schrik baart ? Door het extreem focussen op de N-VA hebben ze aangetoond dat ze geen belang hechten aan de "democratie". En zodoende dat het "cordon" dat opgelegd wordt door SPa/PS en Ecolo/Groen eigenlijk helemaal daar niet over gaat, maar over het verwerven van de macht.
Idem voor O-VLD. Zij willen "rechts" uitsluiten om zelf aan de macht te komen. Zo erg hunkeren ze naar de macht, dat ze daarvoor zelfs de afsplitsing van een derde van hun partij geriskeerd hebben.
Samengevat : het is zinloos een strijd te voeren die je niet kan winnen. Maar de gevoerde strijd heeft wel één en ander duidelijk gemaakt : het cordon-alibi kan niet meer voorgewend worden. De periode Verhofstadt is definitief voorbij.
Over de lusten en lasten : vergeet eens niet dat enkele jaren geleden het voortbestaan van de N-VA op het spel stond. Nu is er een machtig bondgenootschap ontstaan.
Kan je de voordelen van het Kartel negeren ? Als je dat wel doet, stap je in dezelfde logische fout als het VB: aan de kant blijven staan en schelden dat de anderen uw programma niet uitvoeren. Waarom zouden ze ? Je kan maar invloed uitoefenen op het politiek gebeuren als je groot genoeg bent of deel uitmaakt van een grote partij.
Welk alternatief heeft men ? Terug naar de oppositie met het LDD ? Sorry maar dan zit je wel in de oppositie en heb je geen vinger in de pap. Zelfs geen vingertje.
Dus is er nu aangetoond dat de weg die het VB volgt niet de goede is. De enige weg die moet gevolgd worden is het verbreden van de Vlaamse strijd. Het verbreden van de Vlaamse kracht. De verdeeldheid van de Vlamingen is hun ondergang. Als je nu radicaliseert dreig je af te glijden naar een nieuwe verdeeldheid.
Als de N-VA Leterme in het premierschap kan duwen dan heeft de CD&V een schuld ten overstaan van de N-VA. En ooit moet die schuld verrekend worden. Bij de CD&V weet men ook dat men de N-VA niet kan miskennen of dat zij haar kiezers zal verliezen, en het Kartel ook minder belangrijk zal worden.
En vergeet niet : ook voor de CD&V is één en ander duidelijker geworden. Schouppe is meer ervaren dan Vandeurzen. Denk daar maar eens over na.
En het is niet omdat de pers allen samen scandeert "La crise est fini" dat het zo is. Het volstaat om de analyse te doen van de echte problemen en die onder de aandacht te brengen om iedereen tot het besef te brengen dat er geen weg terug is. Alleen de Vlaamse verdeeldheid speelt in de kaart van onze tegenstanders. Laat je niet vangen door de beeldvorming.
@ Anoniem
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je analyse. Nog enkele bemerkingen:
1. De verliezende partij bij twee partijen die in een patstelling zitten is die partij die toegeeft, hoe je het ook draait of keert.
2. Het is inderdaad juist dat N-VA een enorme boost heeft gekregen in de publieke opinie. Vooral Bart Dewever is daarbij sterk in de media gekomen, als knap onderhandelaar, sterk ideoloog, gevatte humorist.
3. Het is niet omdat CD&V ons enkele jaren uit de nood geholpen heeft, dat wij nu dankbaar moeten zijn. Zo werkt politiek niet. CD&V nam ons er toen bij uit eigenbelang om de grootste te worden en zo de premier te kunnen leveren. Wij moeten ons daarom ook niet schuldig voelen om de CD&V nu voor het blok te zetten.
4. Als CD&V het écht beu is om te onderhandelen over een staatshervorming, dan moet N-VA zéker dat spel niet meer meespelen. Dan vervalt de CD&V in haar oude ziekte: de macht boven de principes. Het is niet voor niets de eeuwige centrumpartij, die meewaait met de sterkste wind. Schouppe is daar het archetype van. Vandaar dat ik de man niet vertrouw.
5. U onderschat de mogelijkheden van een oppositierol voor N-VA. Als N-VA nu het kartel opgeeft, en uit de onderhandelingen stapt (allez nu, nog even de kat uit de boom kijken, maar toch stelselmatig de druk opvoeren)dan kan zij met geheven hoofd de onderhandelingstafel verlaten. Als we gewoon zo, zonder realisaties in 2009 naar de verkiezingen trekken, dán kunnen we niet meer uit het kartel. Als het al moet gebeuren, dan is het wel nu of binnen luttele maanden.
5. Deze onderhandelingen zijn dood. We hebben géén hefboom om Wallonië zo ver te krijgen. Maar er ís wel één, alleen is die niet bespreekbaar, en zeker niet bij CD&V: mandaten. De premier is gelijk aan drie punten, een vice-minister is twee punten, en een gewone minster is één punt. Dat weet iedereen in de Wetstraat. De enige hefboom die Vlaanderen heeft is de vorming van de regering. Als we daar toegiften doen inzake mandaten (die per definitie tijdelijk zijn), dan kunnen we op inhoudelijk vlak wel dingen binnenhalen (die permanent zijn). Feit is dat voor een staatshervorming 2/3 over de hele Kamer en de helft plus één van hun parlementairen moeten instemmen met een staatshervorming. Dat betekent 35 Waalse mp's. Die gaan we zeker niet krijgen door deze manier van onderhandelen. Maar wat als Reynders uitzicht krijgt op de stoel van Eerste Minister? Welke poppen gaan dan aan het dansen? Welke bewegingen krijg je dan in Wallonië? De ambitie die de principes van de CD&V nu aanvreet, laat niemand onbetuigd. Ik heb dit eerder al eens uiteengezet in mijn artikel "Valse Fixaties."
Conclusie voor mij: we zijn teveel bezig met positionele macht (de CD&V staat dan bij ons in de schuld, forget it, zo werkt dat niet), terwijl we net geen macht nodig hebben, maar autoriteit. De autoriteit die voortkomt uit het consequent vasthouden aan de uitgangsprincipes: géén regering zonder staatshervorming. De kiezer zal ons daarvoor belonen. In het andere geval worden we genadeloos afgestraft. En de kiezer zou nog geen ongelijk hebben ook.
HLRF!
Smithson.
Helemaal gelijk. Ik vind het een verwarrende tijd om NVA'er te zijn. Als het van mij afhing, liet ik het kartel stilaan voor wat het is. Zeker figuren als een Schouppe boezemen me weinig vertrouwen in (integendeel!). Op eigen poten, hopelijk met een aantal vlaams-bewuste CD&V'ers die mee overstappen, kunnen we misschien 10% halen?
BeantwoordenVerwijderen@ BA @ MVZ : waarom 10% behalen ? En dan ? Dan splitst de CD&V zich af en zit je met een partij die zich focust op de compromissen in Belgisch verband. Terug naar af !
BeantwoordenVerwijderenDe methode van het VB (het zich afzetten en de "kaakslagen") hebben aangetoond dat ze niks opbrengen. Reeds twintig jaar staat de Vlaamse Beweging stil. Er is op staatkundig vlak nauwelijks wat vooruit gegaan. Enkel details in de marge. Wat toegevingen in Belgisch verband. Om ze na een tiental jaar weer in vraag te stellen. Niets fundamenteels. Geen eigen financiering.
Wat ben je met 10% als je weet dat het VB met 20% in de kaart speelt van de regeringspartijen. Wat met 10% als je op voorhand weet dat je dan uitgesloten wordt ? Er blijft nog altijd 70% der kiezers over zonder N-VA en VB.
Het VB is zelfs geen volwaardige oppositie, want ze kan nooit de plaats in de regering opnemen. Ze weigert dat ! Wat ben je dan met die overige 10% ?
Met het Kartel zit er maar 20% (het VB) aan de kant en moet men met de N-VA in debat gaan via haar coalitie van het Kartel. Zelf het Kartel verlaten is de enige manier om druk uit te oefenen op het grotere geheel uit de handen geven.
De echte toekomst zit in de uitbouw van het Kartel tot een formatie van 40% of meer. Dan is ze incontournable. Beter is nog een echte centrum-formatie uitbouwen van links tot rechts. Eén blok dat haar eisen kan realiseren.
Een waarachtige solidaire maatschappij, waarbij de mensen onderaan de maatschappelijke ladder de kans krijgen om zich op te werken. Geen subsidie-solidariteit met afhankelijkheid van de politici en de staatsinstellingen.
Waarom verliest de SPa ? Omdat we bijna totale tewerkstelling hebben en de burger geen behoefte heeft aan aalmoezen. De SPa en links kan zich enkel nog profileren door de staat uit zijn voegen te laten treden zodat er geen geld overblijft voor de burger omdat door de hoge fiscaliteit en de overregulering onmogelijk wordt zichzelf te behelpen.
Een echt sociaal beleid moet ook hard zijn en de burger aanzetten om zichzelf op te werken. De staat mag en kan zich maar veroorloven om de echte sociale gevallen te helpen en te ondersteunen. De mensen die het echt niet alleen waarmaken.
Pas met het vormen van één hecht blok in het centrum kan je voor resultaten gaan. De verdeeldheid en onmogelijkheid om nu tot een staatshervorming te komen onderstreept toch maar het effect van het cordon ! Pas als er één centrum-coalitie komt kan je de Vlaamse wensen aan bod brengen, en de verlangens van de CD&V (de centrumpartij die tal van wensen van de burgers uit het centrum vertolkt) naar voor brengen. Vlaanderen is een solidair volk. Altijd al geweest. Maar er is een groot verschil tussen solidariteit en profitariaat.
De verdeeldheid is het failliet van de Vlaamse beweging. De Vlaamse beweging is per definitie solidair. Dat is ze altijd al geweest. De Vlaamse Beweging is per definitie altijd al democratisch geweest. Ze kwam altijd op voor de rechten van de kleine burger.
Wat er moet gebeuren is dat het overtuigde Vlaamse deel van het VB de overstap doet omdat het inziet dat het toch nooit wat wordt. Die mensen moeten overtuigd worden dat de weg die het VB bewandelt nooit tot resultaten zal leiden. Die partij moet eronder door, want ze is gestigmatiseerd en heeft zichzelf onmogelijk gemaakt. Zelfs bij een totale omwenteling zal die ene zin :"Er is niets veranderd" altijd maar herhaald worden. Die partij heeft haar eigen politieke doodvonnis geschreven.
Is het VB al aan bod gekomen in het debat ? Is de N-VA aan bod gekomen ?
Als je de antwoorden op die vragen bekijkt weet je waar we de laatste twintig jaar fout geweest zijn. Het "cordon" ging niet over democratie, maar over het verbreken van de Vlaamse formatie.
L' union fait la force "Francophone" !
De eendracht van Franstalig België maakt haar kracht en de verdeeldheid de onmacht van Vlaanderen.
Beste anoniem,
BeantwoordenVerwijderenDe eendracht van de tegenstander lijkt altijd groter dan hij is. Reynders en Di Rupo kunnen elkaars bloed wel drinken, maar wij denken dat er een Franstalig front is. Dat kan dan zo wel lijken, maar het is brozer dan we denken.
De Franstaligen hebben elkaar zelfs niet nodig om een nefaste staatshervorming tegen te houden: als partijen ter waarde van 34 zetels het eens zijn, kan alles geblokkeerd worden. Sowieso moeten zoveel zetels aan Waalse kant gevonden worden voor gelijk welke staatshervorming. De PS heeft er 20, de CDH heeft er 10. Dat zijn er al dertig. De overige vier kun je met wat gemarchandeer snel vinden. Een front is dus niet eens nodig.
Wat je idee betreft voor een brede centrum-partij, dat is zowat de ambitie van elke partij, maar die tijd is volgens mij voorbij. De massapartijen van weleer zijn catch-all partijen geworden, waarvan de sociologische voedingsbodem heel zwak is. Onderzoek wijst uit dat er steeds meer "swing voters" zijn, die hun keuze voor een partij laten bepalen door andere factoren dan ideologie.
De partijen gedragen zich bijgevolg niet meer als hoeders van een ideologie, maar als marktspelers die gaten proberen op te vullen. Nu lijkt het communautaire bijna de core-business van CD&V, maar vergis u niet: dat is slechts zo omdat het nu electoraal rendeert. Dat is het resultaat van de ideologische erosie van de partijen. Een breed 'Vlaams' front zie ik dus niet meteen ontstaan.
Verder vind ik uw houding nogal fatalistisch, want zelfs met 10 % schat u de kansen van de N-VA niet hoog in. Nou, dan moet niemand nog aan politiek gaan doen, want welk percentage men ook bereikt, er kan toch niets veranderen. Ik geloof dat het Caroline Gennez was die over BDW in een onbewaakt moment zei: "Wat de N-VA doet met haar vijf procent is ongelofelijk" En dat vind ik ook.
Over de verdeeldheid van de Vlaamse Beweging ben ik het met u eens: er moet meer samengewerkt worden. Er wordt gekeken in de richting van het VB. Hoewel ik filosofisch tegen het Cordon Sanitaire ben, moet het VB er ook willen uitkomen natuurlijk. Ze maken zichzelf opzettelijk onmogelijk en blijven liever sarcastisch vanuit de oppositie tegenwerken.
Voor de N-VA blijft mijn conclusie staande: hoe ver kun je meegaan in een bocht voor je hem echt genomen hebt? Ze zijn er ongemerkt mee bezig, het is tijd om af te remmen en druk te zetten op CD&V. Met 2009 als hete adem in hun nek, kunnen ze tot concrete beslissingen gedwongen worden. Als die niet voldoende zijn, gaat N-VA in de oppositie zitten, en verzilvert ze haar standvastige houding in 2009.
Beste groeten,
Smithson
@anoniem: ik kan je betoog voor een stuk volgen; zeker wat betreft de profilering van links. Wat ik probeerde aan te halen is het feit dat vele N-VA'ers wat onzeker zijn over de toekomst. In die zin dat er schrik is voor een "vertsjeving" van het kartel. Een heerschap zoals Etienne Schouppe kan dat alleen maar versterken. Een regelrechte voortzetting van de oude belgicistische draken zoals Eyskens en consoorten. In dat geval moeten we alleen verder, en kunnen we met onze standvastige houding scoren. Bovendien zou dat kunnen betekenen dat er een aantal Vlaams-bewuste CD&V'ers en VLD'ers overstappen. Over een "Forza Flandria" wens ik me op dit moment niet uit te spreken. Het blijft een té vage denkpiste. Ik durf te twijfelen over het kartel. Laten we maar eens eerst kijken wat Pasen brengt. (en event. nieuwe verkiezingen)
BeantwoordenVerwijderenHet is bijzonder interessant om hier nu op terug te kijken.
BeantwoordenVerwijderenDe N-VA heeft duidelijk geen grote staatshervorming kunne realiseren. De fout is gemaakt toen de N-VA de interimregering steunde. Er waren toen geen harde garanties en die zijn later ook nooit gekomen. De enige wijze waarop dit geen strategische fout zou blijken te zijn, is als men toen al wist dat er geen hervorming zou komen en enkel omwille van mediatieke redenen heeft meegedaan.
Eender hoe, de N-VA heeft interimregering Verhofstadt 3 gesteund zonder enig resultaat.
PS
Er is nood aan een tweede mediafiguur als BdW in de N-VA om de macht wat te balanseren en tegen de mogelijke kritiek 'éénmanspartij' in te gaan, want deze kan wel eens geloofd worden door de publieke opinie.
Inderdaad leuk als je eigen teksten na verloop van tijd nog altijd kunt herlezen zonder te blozen.
BeantwoordenVerwijderenNu zijn we zover, de verkiezingen komen eraan, en nu is het moment gekomen om de afrekening te maken: CD&V heeft geen enkele van haar verkiezingsbeloftes consequent gehouden. Dát moet in de verf gezet worden.