dinsdag 26 juni 2007

Goede (?) reden (?) 4 van 10 (?) voor het behoud van Belgie

DEMOCRATISCH EVENWICHT: "Historisch is het zo gegroeid dat zuidelijk België iets meer links stemt dan noordelijk België waar het op een verkeerd begrepen nationalisme terende, racistisch Vlaams Belang pleit voor een hard 'Amerikaans' beleid. Door België samen te houden, behoudt men het evenwicht tussen links en rechts dat zo belangrijk is in een goed werkende democratie; versterkt men ook de noodzaak tot discussie met andere inzichten (waarbij de breuklijn overigens lang niet altijd gelijk spoort met de taalgrens)."

De theorie over de milderende invloed van de PS als Waals links blok in het geheel van de federale politiek, waar de Vlaamse kant over het algemeen rechtser is, is al even oud als de federale staat zelf. En wat meer is: die theorie klopt. Doordat het zuiden wat linkser is dan het noorden, is het federale beleid als optelsom van de twee landsdelen minder rechts. Maar de vraag is eigenlijk of de federale regering de optelsom van de twee landsdelen zou moeten zijn, dan wel de optelsom van de verschillende strekkingen binnen die landsdelen? Nog een belangrijke vraag is ook of een beleid, gedomineerd door Vlaamse partijen in een onafhankelijk Vlaanderen noodzakelijk veel rechtser zou zijn?

Ik denk van niet. Eén van de belangrijkste redenen waarom Vlaanderen vandaag rechtser stemt dan Wallonië ligt namelijk in het communautair spanningsveld zelf. Zolang de Walen het grondgebied van de deelstaat (dat zijn we niet eens!) Vlaanderen niet wil respecteren (zie BHV), de federale wetten en de daarbij horende bondstrouw blijven negeren (zie tabakswet, flitscamera’s), investeringen in Vlaanderen die ten goede komen aan het hele land blijven blokkeren (ontsluiting Antwerpse haven, GEN-infrastructuurwerken via de Brusselse politieke poulains) en geen rekenschap willen afleggen voor de ondoorzichtige solidariteitsstromen, zal Vlaanderen rechtser blijven stemmen dan Wallonië, eenvoudigweg omdat Wallonië niet de partner is die geremd wordt door Vlaanderen.

Bovendien is het nogal defaitistisch van links Vlaanderen dat het rekent op de grote linkse broers in Wallonië om de Vlaamse rechtse krachten te counteren. Links Vlaanderen moet daarvoor uitgaan van zijn eigen kracht, maar ook beseffen dat er nu eenmaal een politieke breuklijn is die draait rond het communautaire. Zo lang deze problemen niet opgelost geraken, zal de rechterzijde blijvend gevoed worden met extra stemmen die dit probleem willen opgelost zien. De linkse politieke ruimte zal klein blijven of zelfs krimpen, waardoor ook de nodige ademruimte voor linkse oplossingen in andere politieke aandachtsvelden niet gevonden zal kunnen worden. De enige oplossing om links in Vlaanderen weer ademruimte te geven is dus een deel van het communautaire programma uit te voeren. Zowel Vandelanotte als Vandenbroucke hebben dit beiden al toegegeven na de verkiezingsnederlaag van 10 juni. Hoe paradoxaal het ook klinkt: als links Vlaanderen erin slaagt zich een Vlaamser profiel aanmeten, krijgen ze terug ruimte om links te zijn.

Wie trouwens bezorgd is om “de goede democratische evenwichten” in dit land, moet misschien eerst beginnen met een institutionele analyse van ons land: de Belgische constructie kan niet anders dan ondemocratisch zijn: de grootste groep van haar bevolking, de Vlamingen, worden immers systematisch te weinig macht toebedeeld. Hoewel zij een meerderheid hebben in het parlement (88 zetels), wordt de regering niet samengesteld volgens de landelijke verhoudingen. Door het pariteitsprincipe krijgt de kleinste groep in dit land evenveel macht als de grootste groep, waardoor zij proportioneel teveel macht krijgen in relatie tot hun electoraal gewicht. Is dat democratisch?

In een federale staat wordt het land bovendien ook geleid door een meerderheid die het vertrouwen gekregen heeft van de héle bevolking, hetgeen een federale kieskring inhoudt. Hoe democratisch is het bijvoorbeeld dat onze Waalse broeders al meer dan twintig jaar geregeerd worden door een Vlaamse premier, terwijl ze nooit voor of tegen die persoon hebben kunnen stemmen? Dit land wordt bovendien niet geregeerd door een landelijke meerderheid, maar door twee aparte meerderheden van aparte democratieën, hetgeen in geen enkel ander federaal land van de wereld voorkomt. Het is zelfs zo erg dat de Waalse federale meerderheid qua numeriek electoraal gewicht zelfs kleiner is dan de oppositie van de meerderheid uit het andere landsgedeelte! Hiermee worden toch enkele democratische grenzen overschreden.

Besluit: Wie bezorgd is om een “goed” evenwicht in onze democratie, moet beginnen met het aanvaarden van enkele belangrijke democratische basisregels: burgers kunnen enkel geregeerd worden door degenen die ze zelf verkozen hebben en regeringen moeten samengesteld worden volgens het principe van de democratische meerderheid. Aan beide essentiële voorwaarden is in België niet voldaan. Bijgevolg kan dit België geen democratie genoemd worden.

Filosofische uitsmijter over democratie an sich: Een “goed” evenwicht tussen links en rechts is niet de eerste betrachting van het democratisch systeem, net zo min als rechtvaardigheid de betrachting is van ons rechtssysteem. Een “goed evenwicht” en “rechtvaardigheid” zijn immers subjectieve begrippen die zelf onderhevig zijn aan politiek debat. De essentie van de democratie daarentegen is redelijk eng op te vatten: democratie is een systeem om alle meningen te laten vertegenwoordigen, er een keuze uit te maken en die keuze te laten controleren door opponerende meningen. Al de rest is interpretatie. Dus, “goede” evenwichten, allemaal goed en wel, maar "goed" voor wie?

zondag 24 juni 2007

Goede (?) reden (?) 3 van 10 (?) voor het behoud van Belgie

ECONOMISCHE EFFICIËNCY: De economische activiteit van de drie Belgische gewesten ('Vlaanderen', Brussel, 'Wallonië) is sinds eeuwen in elkaar verstrengeld met Brussel precies in het midden van het Belgisch spinnenweb van wegen, spoorwegen, kanalen ... Wie dat allemaal wil scheiden staat voor een enorm dure operatie die nadien ook alleen maar verlies oplevert: verlies van afzetmarkten, verlies van recruteringsmarkten, verlies van talent . . .

Omtrent de economische efficiëntie van "Vlaanderen" (waarom men het grootste landsdeel tussen aanhalingstekens zet en onze hoofdstad Brussel niet is mij een raadsel maar kom) is al heel wat gezegd en geschreven, maar de waarheid is dat de Vlaamse (en dus het grootste stuk van de Belgische) economie beheerst wordt door Franse kapitaalgroepen. Het economisch vraagstuk afbakenen binnen de grenzen van ons kleine landje is dus ten eerste al een verkeerd uitgangspunt: onze Europese economieën zijn al verregaand geïntegreerd. Een verlies van afzetmarkten hangt dus niet meer samen met de nationale grenzen. De open economische Europese ruimte laat ook vrij verkeer van mensen en dus ook talent toe. In de onafhankelijke staat Vlaanderen zal dat niet anders zijn: Walen die voldoende kwalificaties hebben (bijvoorbeeld Nederlands spreken) kunnen dan in het buitenland, bij ons dus, komen werken.

Vanuit diezelfde “geografische” opvatting van de economische activiteit volgt nog een tweede denkfout, namelijk dat Brussel voorgesteld wordt als dé kern van ons Belgische economische web. Brussel is zeker één van de knooppunten in ons land, maar niet het enige of het belangrijkste: alles hangt af van de sector waar je dit voor bekijkt. In de logistieke sector is bijvoorbeeld Antwerpen met zijn haven veel belangrijker dan Brussel, maar omgekeerd staat Brussel in de dienstensector aan de top in ons land. Toevallig heb je voor die sector in Brussel geen "strategische" mobiliteits-infrastructuur nodig. Een slechte samenwerking met Nederland is voor ons land veel bedreigender dan een splitsing van de infrastructuur in het zuiden.

Brussel ligt ook niet “precies in het midden van het Belgisch spinneweb van …” zoals hier beweerd wordt. Brussel wordt volledig omringd door Vlaanderen. Alle uitvalswegen, alle spoorwegen en alle kanalen die uit Brussel vertrekken liggen dus op Vlaams grondgebied en zijn er dus inderdaad volledig mee verstrengeld. Wie spreekt over spoorwegen en wegen, (en zelfs kanalen? doormidden of dwars?) die moeten “gescheiden” worden, gaat dus toch wel heel kort door de bocht. Het doet me een beetje denken aan de RTBF-grap waarbij de tram in Tervuren moest stoppen omwille van de taalgrens.

Besluit: Het economisch efficiëntie-argument, gestoeld op een geografische indeling van drie post-België gebieden (Vl, Wal, BRX) houdt geen steek: sinds de integratie van de Europese economische ruimte is een politieke scheiding van een land niet noodzakelijk meer gelijk aan scheiding van de nationale economische ruimte. Tegelijk is het niet correct dat Brussel voorgesteld wordt als het midden van België. Brussel ligt volledig in Vlaanderen en alle mobiliteitsinfrastructuur die haar bedient (Ring rond Brussel, toekomstig Gewestelijk ExpressNet, de kanalen waaronder zelfs het Kanaal Brussel-Charlerloi) passeren eerst nog door Vlaanderen, alvorens de taalgrens over te steken.

Goede (?) reden (?) 2 van 10 (?) voor het behoud van Belgie

MENSELIJKE VERBONDENHEID: "We zitten in elkaars bloed" schreef ooit een RITS-student. Denk aan onze familienamen. Aan Franstalige kant Onckelinckx, Van Cauwenberghe ...; aan Nederlandstalige kant: Leterme, Anciaux, Bourgeois ... Wie wil het op zijn geweten hebben een muur te bouwen midddenin de Belgische familie ?

Met enige blijdschap stel ik vast dat niet enkel het etnische Vlaams-nationalisme refereert naar bloedbanden, maar voortaan ook de Belgisch-nationalisten. Nee, alle gekheid op een stokje: we zitten inderdaad in elkaars bloed: de pa van Onckelinkx is een geëmigreerde Vlaming en spreekt nog steeds Nederlands, al hebben ze dat niet graag in de kringen waar hij meestal vertoeft. De Van Cauwenberghes zijn al een generatie langer in Wallonië. En in de hongerjaren van wat men “Arm Vlaanderen” is gaan noemen (de periode 1840 – 1870) emigreerden inderdaad ongeveer één miljoen Vlamingen naar Wallonië om er werk te gaan zoeken. Zij pasten zich zonder problemen aan (wat bijvoorbeeld niet gezegd kan worden van de Franstaligen in de rand rond Brussel) en werden de harde werkers waaraan een belangrijk stuk van de latere economische expansie in de koolontginning en staalnijverheid van Wallonië te danken is. Ook aan Vlaamse kant zijn er een aantal “émigrés” , al weet ik eigenlijk niet helemaal of die allemaal uit Wallonië komen, ze kunnen evengoed uit Frankrijk afkomstig zijn. Maar “soit”, dat er enorm veel uitwisseling is geweest staat buiten kijf.

Alleen, ook wanneer Vlaanderen een onafhankelijke staat wordt, is op dat vlak toch geen man overboord? Ik heb heel wat familie (met dus bloedbanden) in Frankrijk, is er iets dat mij belet om met hen contact te zoeken? Zijn de taalgrenzen van de kantons in Zwitserland (die gelijk ook deelstaatgrenzen zijn) dan ook muren? Helemaal niet. En waarom zou een taalgrens die staatsgrens wordt, meteen een muur moeten betekenen? Zie het eerder als de heg tussen twee goeie buren, die elk hun eigen gras maaien en een babbeltje slaan over hun vrouwen.

Besluit: Indien de taalgrens staatsgrens wordt, dan zou dit geen muur betekenen in de interculturele contacten, net zo min als dat een muur betekent voor de grenzen van België met Nederland, Duitsland, Luxemburg of Frankrijk.

zaterdag 23 juni 2007

Goede (?) reden (?) 1 van 10 (?) voor het behoud van Belgie

ECOLOGISCHE NOODZAAK: Waar zou "Vlaanderen alleen" eindigen in de wereldstatistieken van lucht-, water- en bodem-verontreiniging ? Eenzaam aan de top ! Dan stoot je toch niet je groene longen af: bye bye Zoniënwoud, Ardennen, Hoge Venen ...

De voorstanders van het behoud van België hebben hier overschot van gelijk. Het zou belachelijk zijn om in een onafhankelijk Vlaanderen een compleet eigen ecologisch beleid te voeren. Maar geografisch niet minder belachelijk dan het voeren van een (unitair of federaal) Belgisch ecologisch beleid. Wie Vlaanderen immers klein noemt op wereldvlak, kan logischerwijs immers niets anders zeggen over België. Vlaanderen is tegenover de Belgische ruimte misschien 50 % kleiner, tegenover de mondiale ecologische ruimte (want jullie refereren toch naar wereldstatistieken) bekom je al snel een percentage met enkele nullen na de komma. “We zijn al zo klein” is dus eigenlijk weinig betekenisvol, zeker op het vlak van ecologie.

Het gros van het ecologische beleid moet op Europees niveau geregeld worden. Het probleem van de slechte waterkwaliteit van bijvoorbeeld de Maas is tegelijk een Nederlands, Vlaams, Waals en Frans probleem. Of neem de problematiek van het fijn stof: zelfs subsahara-Afrika is in de oplossing voor dat probleem een gesprekspartner. De ecologische schaal van de grootste problemen overtreft vele keren ons kleine toekomstige Vlaamse staatje. Ook trekvogels houden zich niet aan staatsgrenzen, of het nu roodborstjes en pimpelmeesjes zijn van België of Vlaamse Gaaien. (ok, die was erover)

Besluit: Het ecologisch argument van de belgicisten klopt dus volledig, alleen moeten ze het ook nog durven doortrekken voor België zelf.

Tien (?) goede (?) redenen (?) voor het behoud van België ...

Vlaamse vrienden,

Zo nu in dan grasduin ik wat op de belgicistische blog Pro Belgica!, in de hoop argumenten te vinden voor het behoud van België. Het is echter hard zoeken, maar we geven niet op. Ik hierbij moet spontaan denken aan een uitspraak van Peter De Roover. “Breng mij een verdediger van België, ik heb er nog nooit één ontmoet”.

Maar goed, ook aan belgicistische kant zitten mensen die een eerlijke poging ondernemen om België te verdedigen en dat moeten we respecteren. Zo stootte ik bij de gasten van Pro Belgica! op de post “Tien goede redenen VOOR België”, niet van eigen makelij, maar een verwijzing naar de site www.meerbelgique.fr.tc. De site, niet eens gehost onder een .be-domeinnaam bestaat uit een pamflet, de mogelijkheid om een petitie te ondertekenen en om de lijst van ondertekenaars te zien. Sinds het opstarten van de site op 7 maart 2007 heeft de tweetalige tekst al 309 ondertekenaars bereikt, en daarmee doen ze al beter dan onze pastoor op zondag, mocht dat een referentie zijn.

De tien redenen voor het behoud van Belgie:

1) Ecologische noodzaak
2) Menselijke verbondenheid
3) Economische efficiëncy
4) Democratisch evenwicht
5) Antiracistisch tegengif
6) Sociale solidariteit
7) Internationale uitstraling
8) Democratisch verlangen
9) Culturele rijkdom
10) 1001 goede redenen blijken er nog te vinden waarom België behouden moet blijven. Zodus: dit tiende punt, dat kunt u zelf naar vrije keuze invullen.

En natuurlijk wordt daar het obligate "Eendracht maakt macht. L'union fait la force." aan toegevoegd. Hozee ! Omdat ook flaminganten zich op zaterdag soms vervelen, reageer ik hier voor de sport op deze tien redenen. Niet iedereen is zo freaky als ondergetekende om ook lange posts helemaal door te lezen, dus ik zet ze in negen aparte posts, zodat elke post kort kan zijn. U leest het goed, negen redenen dus in plaats van tien. Doet me spontaan denken aan de discussies over de transfers, daar is het hanteren van correcte cijfers blijkbaar ook een probleem voor de dierbare Belgen onder ons …

En avant!

Hasta la republica Flamenca!

Smithson.