zondag 28 oktober 2007

Solidariteit - conclusies

Conclusie van dit alles is dat wij als Vlaamse meerderheid in dit land deze arroganties helemaal niet hoeven te nemen. Het wordt tijd dat we ons bewust worden van onze meerderheid. Alleen zijn we in Vlaanderen erg gehandicapt. Onze intellectuele elite slaagt er immers in de modale Vlaming zichzelf schuldig te laten voelen over het verleden (toen wij collaboreerden en de Walen natuurlijk noooooit), ons te wijzen op onze historische verantwoordelijkheid (want de Walen hielpen ons vroeger toch ook) of ons als klootjesvolk te benoemen (de Vlaming is kneuterig en de Walen vrijzinnig en dus zo oooopen) en wij slikken dat, zoals we altijd alles geslikt hebben van gelijk welke machthebber. “Doe stille voort” (Gezelle) is de leidraad voor onze natie geworden: hoeveel onrecht u ook aangedaan wordt, krabbel voort, foefel, onderhandel, maak vuisten in uw zakken, godver binnensmonds, sla desnoods uw interieur aan diggelen, maar laat niemand, niemand merken dat u niet akkoord bent, steek uw nek nooit uit, keep a low profile, zeg niet waar het op staat, want dan breng je de groep in gevaar, dan maak je het alleen maar erger voor iedereen die wél probeert in die omstandigheden te leven. Wel nu, dit is SLACHTOFFERCULTUUR. En dat moet gedaan zijn!

Wij hebben alles, maar dan ook alles om het te maken als “wereldburgers”. We spreken godver drie vier talen, daar waar Walen enkel Frans en gebrekkig Engels spreken. Antwerpen is de derde belangrijkste haven TER WERELD, Brussel de tweede grootste diplomatieke stad TER WERELD. We leven in één van de vruchtbaarste landbouwgebieden in Europa, we hebben één van de meest performante onderwijssystemen en een hoogopgeleide bevolking, en we hebben een cultureel erfgoed van eeuwen oud. De polyfonie werd uitgevonden/ontdekt in wat vandaag Frans-Vlaanderen is, maar daar zijn wij erfgenaam van. Rubens, Van Eyck en de hele horde Vlaamse Primitieven worden overal ter wereld bewonderd. Het hele beurssysteem met aandelen dat de hele mondiale financiële sector vandaag reguleert werd uitgevonden in Brugge. In Ieper werden in de late Middeleeuwen al belangrijke stappen vooruit gezet in de rechtspraak betreffende het toelaten van getuigen als bewijsstuk. In Kortrijk versloeg een voetleger het sterkste ruiterleger van Europa. En toch, en toch en toch twijfelen we, vragen we ons af of we wel recht hebben op een eigen staat, hoe het nu moet met die arme Walen, of we ze geen pijn zouden doen, of we dan geen egoïsten zouden worden.

We noemen onszelf rijk, maar geestelijk zijn we straatarm. We gaan op vakantie, niet om de wereld te ontdekken, maar om aan anderen te zeggen waar we zijn geweest. We kijken jaloers naar de nieuwe auto van de buurman. Per dag plegen 7 Vlamingen zelfmoord en veelvoud daarvan probeert het. We noemen onszelf rijk, maar steeds meer mensen staan er alleen voor, leven in eenzaamheid, liggen drie weken dood voor iemand ze vindt, leven onder de armoedegrens. We noemen onszelf rijk, maar we zijn afhankelijk van het buitenland voor zelfs onze vitaalste bevoorrading van electriciteit (Suez) en water (Lyonaise des Eaux). We noemen onszelf rijk, maar ons sociaal kapitaal is nihil: we besteden onze ouderen uit aan rusthuizen en onze kinderen aan crèches. Wie sterft wordt beleefd betreurd, maar algauw wordt van de treurende geëist dat die overgaat tot de orde van de dag: “ga maar vlug weer werken, dat verzet je gedachten.” We noemen onszelf rijk, maar we aanbidden culturele goden die ons vervreemden van ons eigen rijke culturele verleden omdat het besmet zou zijn met racisme, facisme en onverdraagzaamheid. We luisteren naar valse profeten die dwepen met vreemde culturen en daardoor een aura krijgen van verhevenheid, van het loskomen van de eigen wortels. We voelen ons klein en dom als we niet begrijpen waar die interviewers het over hebben; wel: ze begrijpen het ZELF niet. Ze lullen maar wat aan en verkopen het voor de hemelse waarheid. And sometimes, I’m so sick of it all.

Doet me denken aan: Ewan McGregor als Mark “Rent-boy” Renton in: Trainspotting, 1996:

Choose Life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, choose washing machines, cars, compact disc players and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol, and dental insurance. Choose fixed interest mortgage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisurewear and matching luggage. Choose a three-piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who the fuck you are on Sunday night. Choose sitting on that couch watching mind-numbing, spirit-crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pissing your last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked up brats you spawned to replace yourselves. Choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that? I chose not to choose life. I chose somethin' else. And the reasons? There are no reasons. Who needs reasons when you've got heroin?

Welaan dan Vlamingen: Choose life. Choose independence!

Hasta la Republica Flamenca,

Smithson.



Powered by ScribeFire.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten