Ik bekijk het dus vanop afstand, die verkiezingsgekte. Met de klassieke vorm van democratie heeft deze hele show van hypocrisie alvast niets meer te maken. En nee, begin mij geen uiteenzetting over de betekenis van “demos” en “kratein” en de Trias Politica van Monteqieu. Been there, done that. Democratie, voor mij, dat is het recht een politicus WEG te stemmen. Zijn naam op een papiertje, en de urne in. Komt die naam teveel voor? Maak dat je wegkomt! Ostracisme dus.
Vandaag echter, is de toestand zo geperverteerd geraakt, dat we niet eens meer kiezen wie weg moet, maar integendeel wie ons in de komende vier jaar mag bestelen. Want bekijk het maar: of het nu links is dat aan de macht komt, of rechts, beiden delen ze de premisse dat het legitiem is om het grootste deel van onze noeste arbeid aan te slaan, en dit in het “algemeen belang” (lees: het redden van banken). Mij zal het worst wezen: of ik nu fiscaal geslagen word met een zweep van leer of van lianen, veel verschil maakt het principieel niet uit.
Waarover zijn we dus eigenlijk bezig? Over het geloof dat etatisme heet. De staat is God geworden: omnipotent (kan u ten allen tijde vernietigen) en omniscient (weet zowat alles over u). De verering ervan gebeurt via een wekelijks ritueel dat de pers “debat” durft te noemen (het gaat in feite over niets) en zo nu en dan is ook er eens een “hoogdag” (verkiezingen) zodat wij ons geloof wat kunnen sterken: “Dit keer verandert het echt!”
Het zou grappig zijn, mocht het niet zo tragisch zijn. Ongelovigen, namelijk, die zijn niet louter spreekwoordelijk ketters. Hebben die enige maatschappelijke positie verworven binnen de slavenplantage, dan worden die vroeg of laat door de hogepriesters van dit geloof – de academici – als "on-democratisch" gebrandmerkt, waarna de beulen van het regime – onze journalisten – hun karaktermoord mogen plegen: wie het degoutante spel niet meespeelt wordt zélf sociaal uitgesloten.
En zo komt het dat de verkiezing van ’s werelds belangrijkste politicus finaal eigenlijk een non-event is. Als het Trump wordt, dan wordt de oorlog met Rusland misschien net iets langer uitgesteld. Maar finaal zal de POTUS toch in het rijtje moeten lopen van de false flags die voor hem worden gecreëerd. Sinds Kennedy kan ik mij geen enkele president meer bedenken die nog echt de macht had om zaken ten gronde te veranderen. En we weten allemaal wat met hém gebeurd is ...
Ben ik er cynisch van geworden? Zeer zeker niet. Als er één regio was ter wereld is waar de democratie eventjes in alle waarachtigheid opleefde, dan waren het de Lage Landen wel. In 1581 verklaarden we Filips II, toen zo maar eventjes de machtigste man ter wereld, "vervallen van de macht”. Misschien moeten we maar eens een nieuw “Plakkaet van Verlaetinghe” in elkaar knutselen. Het is maar een bedenking.
Uw ketter,
Brecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten