Vlaamse vrienden,
Gelukkig zijn er in deze heerlijk onzekere tijden nog steeds mensen die “zonneklaar” zien wat er moet gebeuren om uit de huidige politieke impasse te geraken. Zo ook Peter Van de Ven, die op zich geen oplossing biedt, maar wel duidelijk schetst hoe het zo ver is kunnen komen. Het is blijkbaar veel simpeler dan we denken. Er is namelijk een complot in het Vlaams Parlement gesmeed, dat kort samengevat als volgt gaat: de VU heeft zichzelf opgeblazen om met haar uitzwermende mandatarissen de andere partijen te “besmetten”, de traditionele partijen hebben de kiesdrempel ingevoerd om zo een reden te hebben om de flamingante fragmenten van de VU binnen te halen en achter dat alles zit het meesterbrein van de CD&V die, net zoals 70 jaar geleden nu met de nationalisten een blok wil vormen om … dat vertelt de heer van de Ven er niet bij. Tijd voor wat weerwerk dus. U vindt mijn commentaren cursief onder die van mijn meest geliefde tegenstander.
28/08/07 - HOE LANG NOG ? (= link naar originele post)
Het is zonneklaar dat de oplossing voor de huidige crisis in de regeringsonderhandelingen niet in "minder" maar bij "meer België" ligt, in een bezielend, herenigend en duurzaam project dat België meer (ipv minder) inhoud geeft en haar humanitaire betekenis sterk benadrukt. Maar die piste wordt systematisch afgeschoten door N-VA en enkele flamingante scherpslijpers van CD&V, open-VLD en ook Sp.a, als we kijken naar wat die laatste verkondigde voor de verkiezingen tenminste. Aangezien de verantwoordelijkheid voor de huidige politieke of communautaire crisis overduidelijk bij de Vlaamse politieke kaste ligt, stelt zich de vraag welke factoren dit alles mogelijk hebben gemaakt, hoe deze ellende is kunnen ontstaan.
U stelt het voor alsof een crisis een plaag van Egypte is. Helemaal niet. Een crisis is vaak het begin van een diepgaande oplossing. Een crisis ontstaat namelijk wanneer een politiek probleem te lang genegeerd wordt. Het politiek probleem in casu is de vraag van de bevolking om een rechtvaardiger België. Een België waar in beide landsdelen de wetten even streng worden toegepast, een België waarin zij die solidariteit vragen op hun beurt verantwoording willen afleggen voor de steun die zij ontvangen en een België waarin beide bevolkinsgroepen elkaars taal ten minste begrijpen. Aan geen enkele van voornoemde eisen werd voldaan, waardoor een radicalisering is gaan optreden, die uitgemond is in een separatistische tendens. Dit kon vermeden worden door op tijd in te grijpen, maar men heeft gekozen om deze communautaire thema’s te laten rotten. Nu krijgt men de rekening gepresenteerd voor het ontlopen van die verantwoordelijkheid, en u hebt dus gelijk dat de verantwoordelijkheid voor de huidige politieke crisis bij de Vlaamse politieke kaste ligt. Maar niet omdat deze sui generis plots het communautaire probleem “veroorzaakt” heeft – nee, partijen pikken problemen op waar ze bij de bevolking stemmen mee kunnen ronselen – maar net omdat ze dit politiek probleem te lang zonder oplossing heeft gelaten.
Hier vindt u zeven verklaringselementen. (Let’s hear it)
1. De flamingante organisatie van de partijbesturen
Mag de aanhang voor separatisme bij de bevolking op 25% gerekend worden, binnen de Vlaamse politieke kaste is het net omgekeerd, daar kiest slechts 25% voor België. Hoe is zulks mogelijk in een democratie?
Wat u zegt klopt niet, of is tenminste zeer onvolledig. Waar haalt u ten eerste betrouwbare cijfers om te zeggen dat in Vlaanderen 25 procent van de mensen separatistisch is? Enige tijd geleden verklaarde u in een post nog dat het aandeel separatisten hoogstens 15 % kon zijn over heel België. Nu is Vlaanderen blijkbaar wel uw referentiekader om het eerder geminimaliseerde separatisme uit te vergroten. Consistent is uw betoog dus niet. Ten tweede. Er mogen dan al 2 openlijk separatistische partijen zijn, de rest is nog niet onomwonden voor de afschaffing van België. LDD leunt nog het best aan bij separatisme, maar doet hier geen heel duidelijke uitspraken over, Spirit is vooral op zoek naar zichzelf en dient vooral de belangen van Bertje, SPA is hoogstens te vinden voor de regionalisering van werk, but that’s it, en VLD noemt zich inderdaad confederalistisch, maar dat is een zeer gemakkelijke positie, omdat er zelfs nog geen politologische consensus bestaat over wat confederalisme is. De CD&V is de partij met de duidelijkste positie hierin: vóór het behoud van België, maar wel voorstander van een stevige staatshervorming. Uw zwart-wit-indeling in voor- en tegenstanders van België is dus wel heel eenzijdig. Tussen zwart en wit ligt veel grijs. Op uw vraag tenslotte hoe zoiets mogelijk is in een democratie heb ik een heel eenvoudig antwoord: België is geen democratie, maar de optelsom van twee particratieën. In wat volgt zegt u dat trouwens zelf, dus als uw vraag retorisch was, is die deerlijk mislukt in haar opzet. Maar het aanklagen van de Belgische ondemocratische toestanden was uw doel niet, enkel het Vlaamse niveau met haar verdorven particratie mocht in de schijnwerpers komen te staan. Daarmee beantwoordt u perfect aan de vereisten van een eerste klas demagoog. Leuk he, monologen? Niemand spreekt u tegen. Behalve ik. We bewonderen verder uw demagogische werkstukje:
De verklaring ligt in het feit dat de "Vlaamse" democratie eerder "democratie op zij (sic!) smalst" mag genoemd worden, eerder particratie, meritocratie, oligarchie of zelfs "dictatuur tussen twee verkiezingen in". Daardoor wordt de samenstelling van de partijbesturen belangrijker dan de wens van de kiezer. Particratie biedt ook de mogelijkheid om de kiezer "schaakmat" te zetten door het maken van afspraken over de partijgrenzen heen.
Dit klopt, maar nogmaals, waarom belicht u enkel Vlaanderen in dit verband? Alsof het federale niveau perfect democratisch is, laat staan het Waalse? Het is gewoon een Belgische ziekte dat het échte beleid niet gemaakt wordt in het parlement, maar in het interkabinettenoverleg en soms zelfs daar niet, maar in vakbondscenakels en buitenverblijven van de mutualiteiten (cf het beleg van Poupehan). De wettelijkheid in België komt al sinds de opkomst van de naoorlogse welvaartsstaat niet meer overeen met de werkelijkheid, in die zin dat de grootste besluitvorming buiten de institutionele instellingen om gebeurt. Dit is een attitude eigen aan het Belgische model dat door zijn complexiteit aan elke bestuurder toe laat zijn verantwoordelijkheid af te schuiven op een ander niveau. Binnen het Belgische bestel is dit een kanker geworden die niet meer uit te roeien valt (zie Copernicushervorming). Enkel wanneer we met een verse lei beginnen, een nieuwe staat, met een krachtige grondwet, kunnen gebruiken als de cumul, het absenteïsme in de Kamer, het bekleden van betaalde mandaten in Raden van Bestuur, het worden van minister zonder verkozen te zijn, de coöptatie van senaatsleden, het meervoudig kandideren op verschillende lijsten tegelijk en zoveel andere democratisch ontoelaatbare praktijken uit de wereld geholpen worden. Dat moet veranderen, iedereen weet dat. Maar ik merk bij u geen enkel constructief voorstel daaromtrent. En ondertussen jongleert u maar met termen om wat indruk te maken op uw lezers. Bij mij komt het allemaal nogal lichtzinnig over.
Dit is dan ook gebeurd met betrekking tot de communautaire agenda, waarna de besturen van de "Vlaamse" partijen volgend bordje aan hun voordeur hebben opgehangen:
Misschien amuseert u zich van tijd tot tijd in Adobe Photoshop, en dat is uw goed recht, maar dit visueel intermezzootje (mijn lezers, ga naar de blog van VDV, dan ziet u het zelf) is echt zielig.
Binnen deze partijbesturen werden niet alleen de Belgicisten op een zijspoor gezet, er vond ook een soort “machtsgreep van de snotapen” plaats, waarbij ervaren politici voortaan respectloos tot "oude krokodillen" werden omgedoopt, met alle gevolgen van dien.
Wat dit te maken heeft met het communautaire debat is me onduidelijk. Alsof die oude krokodillen een staatshervorming zouden kunnen tegenhouden, ze hebben er allemaal zelf vijf “veroorzaakt” om in uw terminologie te blijven. “Verzaakt aan” naar mijn mening.
2. De "Vlaamse resoluties" van 1999
De hierboven geschetste herstructurering van de Vlaamse partijbesturen kan niet los gezien worden van de planning tot confederale staatsgreep die nu al jaren wordt voorbereid in de schoot van het Vlaams Parlement, met name in de “Commissie Vlaamse Grondwet”.
U ziet overal complotten he? U kan maar niet aanvaarden dat de partijen in uitgesteld relais uitvoeren wat de publieke opinie hen bij elke verkiezing duidelijker en duidelijker maken: meer Vlaanderen.
Eén en ander eindigde in "Vlaamse resoluties", waarmee de Vlaams(e)-(Nationalistische) Regering de invoering van een grondwet voor Vlaanderen en een confederaal model voor België wil afdwingen.
Een eigen Vlaamse grondwet, zoals elke deelstaat in een échte federale staat heeft, is een logische stap in het federaliseringsproces. In Zwitserland hebben zelfs sommige steden een grondwet.
Het spreekt vanzelf dat het daarbij gaat om een machtsoverschrijding van de Vlaamse Regering en van het Vlaams Parlement, want tot hun bevoegdheid behoort niet het lobbyen binnen de federale politiek.
Wat? Machtsoverschrijding? Het Vlaams Parlement is de politieke erfgenaam van de Vlaamse Beweging en het is net haar taak om als deelstaat te lobbyen tegenover het federaal parlement. In elke federale staat op de planeet is dat de normaalste zaak van de wereld, hier noemt u het machtsoverschrijding. Lachwekkend! Heeft u gestudeerd voor komisch duo?
3. De electorale nederlagen van de voormalige CVP in 1999 en in 2003
In 1999 en in 2003 leed CVP een zware verkiezingsnederlaag. Daarna greep zij terug op de beproefde formule van de jaren 1930 toen de Katholieke Partij ook na een zware verkiezingsnederlaag een verbond aanging met Vlaams-nationalisten en KVV/VNV oprichtte. Dwz ook nu herdoopte de CVP zich tot CD&V, de V werd van Volks tot Vlaams, en er werd een kartel met N-VA aangegaan.
U zoekt het wel heel ver. Alsof de CD&V voor haar hedendaagse profielproblemen zo maar eventjes 70 jaar en een wereldoorlog teruggegaan zou zijn om zichzelf terug te vinden. Komaan man! Nonsens. De maatschappij is in die 70 jaar enorm veranderd. Leg mij eens uit hoe een partij met antwoorden uit de jaren 30 de hedendaagse problemen kan aanpakken? Ik begin compassie met u te krijgen. En het feit dat CD&V haar V zo prononceert, is omdat zij voelt dat er daar electoraal ruimte ligt, maw omdat de wil van de bevolking Vlaamser wordt. Dat is een politieke én sociologische evolutie die niet meer te stoppen valt.
Het blijkt een constante in de katholieke of christen-democratische politiek dat zij om "Het Kwaad" (= in dit geval "Paars") te bestrijden, een "pact met de duivel" aangaat.
Ik heb al gemerkt, dat telkens wanneer u dingen niet kan plaatsen, u lyrisch wordt. Het kwaad met hoofdletters, dat is geleden van de catecheseboekjes op mijn lagere school. U bezorgt mij werkelijk een ontspannende avond!
4. De versnippering van de Volksunie
In diezelfde periode kende de Volksunie een toevallige of minder toevallige versnippering, zodat de overblijvende delen klaar stonden om de klassieke partijen te besmetten met de Vlaamse Pest .
En de Amerikanen zijn noooooit op de maan geweest! Complotten overal he? De Volksunie is uit elkaar gebarsten omdat haar voornaamste programmapunt, namelijk de federalisering van België voltooid was en de partij besluiteloos stond tegenover haar toekomst. Besluiteloosheid in de politiek is als een gewond hert: klaar om te worden afgemaakt. Dat is dan ook gebeurd.
5. De kiesdrempel
Door het vastleggen van de kiesdrempel op 5% werden deze kleine Volksuniedelen gemotiveerd om kartels aan te gaan. Om electorale en opportunistische redenen werd elk stemmetje meer door de klassieke partijen "warm" onthaald, waardoor hun infectie met de Vlaamse Pest definitief werd.
Dit is toch werkelijk het omdraaien van de realiteit he? Alsof N-VA bijvoorbeeld zelf verzocht heeft om die drempel te installeren? Zowel Spirit, als VIVANT, als N-VA hebben uit pure noodzaak tot overleven een kartelovereenkomst moeten afsluiten. Groen, die dat niet deed, is zelfs vier jaar volledig uit het federale parlement verdwenen. Denkt u werkelijk dat zij dit zelf wilden toen ze de kiesdrempel mee goedkeurden? De waarheid is dat de oude politieke spelers VLD, SPA en CD&V het liefst de politieke markt onder zich verdelen, en nieuwkomers geen kans willen geven. De kiesdrempel is dan ook ondemocratisch. De enige kiesdrempel die er mag zijn is het aantal stemmen dat men nodig heeft om één zetel te behalen. Al de rest is bullshit.
6. Reality-TV
Niet alleen zuiver politieke ontwikkelingen, ook maatschappijtrends dragen bij tot de toestand waarin we ons nu bevinden. Mediaverschijnselen als Reality-TV belichamen de meest negatieve vormen van fake-democratie. In Reality-TV gebruiken de deelnemers hun "stemrecht" niet voor positieve doeleinden, maar om andere concurrenten weg te stemmen. De deelnemers worden er door de programmamakers ertoe aangezet om anderen te boycotten en te pesten. Het gaat om de vunzigste vorm van “directe democratie”.
Inderdaad. Daar geef ik u volledig gelijk in. Terwijl directe democratie zo bevorderlijk zou kunnen zijn om onze tanende representatieve democratie te inspireren.
Maar ook worden de deelnemers en de kijkers (want die nemen ook deel) "opgevoed" tot respectloze omgang met elkaar. Echt verbazen hoeft het dus niet wanneer men later commentaren leest als "Bert Bibber die oude krokodillen uit het rusthuis haalt om zijn Belziekske te redden", of "Martens moet zijn mond houden" , enz.
Dit sluit ook aan bij het verschijnsel "machtsgreep van de snotapen" binnen de partijbesturen, dat ik hoger beschreef.
Leuk toch he. In kringetjes denken en dan verwijzen naar uw eerdere axioma’s die zo niet falsifieerbaar zijn. Net wat het Vlaams Belang verweten wordt, ten andere. Enne, inderdaad: Martens moet zijn kop houden, deze flamingant van oorsprong heeft zowat alles verloochend wat hij kon verloochenen, net zoals vele andere “krokodillen” van zijn generatie: Schiltz (Egmontpact), De Croo (De lokettenkwestie),Verhofstadt (Burgermanifest). Wie stout is krijgt lekkers. Dat is België.
7. Globalisering en ontwikkeling van de "groeimarkten"
De globalisering veroorzaakt paniek onder allerlei vormen, en op dit ogenblik beleven we een opstoot van Vlaams-nationalistische massahysterie. Organisaties als VOKA spelen hier gretig op in, en ook zij schuwen een duivelspact met het Vlaams-nationalisme niet, waarvan zij de waterdragers werden en de taak op zich namen van het aanbrengen van "rationeel-economische argumenten".
Er zíjn ook rationeel-economische argumenten. Waarom moet een landsdeel dat geen kaas gegeten heeft van havenexpansie mee beslissen in het economisch beleid voor de ontsluiting van de containerterminal van Antwerpen (Ijzeren Rijn?) Waarom moet een landsdeel dat kiest voor een overheidstewerkstelling die 15 % hoger ligt dan in Vlaanderen, hiervoor zelf de verantwoordelijkheid niet dragen? En wat heeft dit alles te maken met de ontwikkeling van groeimarkten? Wat bedoel je met dat woord? Goochelen met termen is echt wel uw specialiteit. Een concreet antwoord op een vage stelling: in deze tijden van globalisering zijn mensen meer dan ooit op zoek naar een degelijk kader. De eigen natie als referentiekader nemen, en van daaruit onbezorgd de wereld in kijken, is daar een ideaal antwoord op.
De boutade "als een ongeluk kan gebeuren zal het gebeuren" werd ook nu in België bewaarheid.
Een boutade is pas een goeie boutade als ze op het juiste moment geponeerd wordt. Waar heeft deze zin in godsnaam betrekking op? Welk ongeluk staat er te gebeuren? Waar hééft u het in vredesnaam over?
De Vlaamse politieke kaste is daarom aan diepgaande herbezinning toe en als Vlaamse politieke klasse dient voor haar verantwoordelijkheid gesteld. (sic!) Zij is het verplicht aan de bevolking zich verantwoordelijk en volwassen op te stellen bij de regeringsonderhandelingen met het oog op het wegwerken van de puinhoop die ze op dit ogenblik zelf heeft gecreëerd.
Correct: schaf België, die één grote wantoestand geworden is met een eenvoudige Vlaamse meerderheid af.
Hoe lang moeten we daarop nog wachten?
Ooh, niet zo lang meer. Binnen een paar decennia gaan we samen pinten pakken op 11 juli. ;)
HLRF!
Smithson.
Gelukkig zijn er in deze heerlijk onzekere tijden nog steeds mensen die “zonneklaar” zien wat er moet gebeuren om uit de huidige politieke impasse te geraken. Zo ook Peter Van de Ven, die op zich geen oplossing biedt, maar wel duidelijk schetst hoe het zo ver is kunnen komen. Het is blijkbaar veel simpeler dan we denken. Er is namelijk een complot in het Vlaams Parlement gesmeed, dat kort samengevat als volgt gaat: de VU heeft zichzelf opgeblazen om met haar uitzwermende mandatarissen de andere partijen te “besmetten”, de traditionele partijen hebben de kiesdrempel ingevoerd om zo een reden te hebben om de flamingante fragmenten van de VU binnen te halen en achter dat alles zit het meesterbrein van de CD&V die, net zoals 70 jaar geleden nu met de nationalisten een blok wil vormen om … dat vertelt de heer van de Ven er niet bij. Tijd voor wat weerwerk dus. U vindt mijn commentaren cursief onder die van mijn meest geliefde tegenstander.
28/08/07 - HOE LANG NOG ? (= link naar originele post)
Het is zonneklaar dat de oplossing voor de huidige crisis in de regeringsonderhandelingen niet in "minder" maar bij "meer België" ligt, in een bezielend, herenigend en duurzaam project dat België meer (ipv minder) inhoud geeft en haar humanitaire betekenis sterk benadrukt. Maar die piste wordt systematisch afgeschoten door N-VA en enkele flamingante scherpslijpers van CD&V, open-VLD en ook Sp.a, als we kijken naar wat die laatste verkondigde voor de verkiezingen tenminste. Aangezien de verantwoordelijkheid voor de huidige politieke of communautaire crisis overduidelijk bij de Vlaamse politieke kaste ligt, stelt zich de vraag welke factoren dit alles mogelijk hebben gemaakt, hoe deze ellende is kunnen ontstaan.
U stelt het voor alsof een crisis een plaag van Egypte is. Helemaal niet. Een crisis is vaak het begin van een diepgaande oplossing. Een crisis ontstaat namelijk wanneer een politiek probleem te lang genegeerd wordt. Het politiek probleem in casu is de vraag van de bevolking om een rechtvaardiger België. Een België waar in beide landsdelen de wetten even streng worden toegepast, een België waarin zij die solidariteit vragen op hun beurt verantwoording willen afleggen voor de steun die zij ontvangen en een België waarin beide bevolkinsgroepen elkaars taal ten minste begrijpen. Aan geen enkele van voornoemde eisen werd voldaan, waardoor een radicalisering is gaan optreden, die uitgemond is in een separatistische tendens. Dit kon vermeden worden door op tijd in te grijpen, maar men heeft gekozen om deze communautaire thema’s te laten rotten. Nu krijgt men de rekening gepresenteerd voor het ontlopen van die verantwoordelijkheid, en u hebt dus gelijk dat de verantwoordelijkheid voor de huidige politieke crisis bij de Vlaamse politieke kaste ligt. Maar niet omdat deze sui generis plots het communautaire probleem “veroorzaakt” heeft – nee, partijen pikken problemen op waar ze bij de bevolking stemmen mee kunnen ronselen – maar net omdat ze dit politiek probleem te lang zonder oplossing heeft gelaten.
Hier vindt u zeven verklaringselementen. (Let’s hear it)
1. De flamingante organisatie van de partijbesturen
Mag de aanhang voor separatisme bij de bevolking op 25% gerekend worden, binnen de Vlaamse politieke kaste is het net omgekeerd, daar kiest slechts 25% voor België. Hoe is zulks mogelijk in een democratie?
Wat u zegt klopt niet, of is tenminste zeer onvolledig. Waar haalt u ten eerste betrouwbare cijfers om te zeggen dat in Vlaanderen 25 procent van de mensen separatistisch is? Enige tijd geleden verklaarde u in een post nog dat het aandeel separatisten hoogstens 15 % kon zijn over heel België. Nu is Vlaanderen blijkbaar wel uw referentiekader om het eerder geminimaliseerde separatisme uit te vergroten. Consistent is uw betoog dus niet. Ten tweede. Er mogen dan al 2 openlijk separatistische partijen zijn, de rest is nog niet onomwonden voor de afschaffing van België. LDD leunt nog het best aan bij separatisme, maar doet hier geen heel duidelijke uitspraken over, Spirit is vooral op zoek naar zichzelf en dient vooral de belangen van Bertje, SPA is hoogstens te vinden voor de regionalisering van werk, but that’s it, en VLD noemt zich inderdaad confederalistisch, maar dat is een zeer gemakkelijke positie, omdat er zelfs nog geen politologische consensus bestaat over wat confederalisme is. De CD&V is de partij met de duidelijkste positie hierin: vóór het behoud van België, maar wel voorstander van een stevige staatshervorming. Uw zwart-wit-indeling in voor- en tegenstanders van België is dus wel heel eenzijdig. Tussen zwart en wit ligt veel grijs. Op uw vraag tenslotte hoe zoiets mogelijk is in een democratie heb ik een heel eenvoudig antwoord: België is geen democratie, maar de optelsom van twee particratieën. In wat volgt zegt u dat trouwens zelf, dus als uw vraag retorisch was, is die deerlijk mislukt in haar opzet. Maar het aanklagen van de Belgische ondemocratische toestanden was uw doel niet, enkel het Vlaamse niveau met haar verdorven particratie mocht in de schijnwerpers komen te staan. Daarmee beantwoordt u perfect aan de vereisten van een eerste klas demagoog. Leuk he, monologen? Niemand spreekt u tegen. Behalve ik. We bewonderen verder uw demagogische werkstukje:
De verklaring ligt in het feit dat de "Vlaamse" democratie eerder "democratie op zij (sic!) smalst" mag genoemd worden, eerder particratie, meritocratie, oligarchie of zelfs "dictatuur tussen twee verkiezingen in". Daardoor wordt de samenstelling van de partijbesturen belangrijker dan de wens van de kiezer. Particratie biedt ook de mogelijkheid om de kiezer "schaakmat" te zetten door het maken van afspraken over de partijgrenzen heen.
Dit klopt, maar nogmaals, waarom belicht u enkel Vlaanderen in dit verband? Alsof het federale niveau perfect democratisch is, laat staan het Waalse? Het is gewoon een Belgische ziekte dat het échte beleid niet gemaakt wordt in het parlement, maar in het interkabinettenoverleg en soms zelfs daar niet, maar in vakbondscenakels en buitenverblijven van de mutualiteiten (cf het beleg van Poupehan). De wettelijkheid in België komt al sinds de opkomst van de naoorlogse welvaartsstaat niet meer overeen met de werkelijkheid, in die zin dat de grootste besluitvorming buiten de institutionele instellingen om gebeurt. Dit is een attitude eigen aan het Belgische model dat door zijn complexiteit aan elke bestuurder toe laat zijn verantwoordelijkheid af te schuiven op een ander niveau. Binnen het Belgische bestel is dit een kanker geworden die niet meer uit te roeien valt (zie Copernicushervorming). Enkel wanneer we met een verse lei beginnen, een nieuwe staat, met een krachtige grondwet, kunnen gebruiken als de cumul, het absenteïsme in de Kamer, het bekleden van betaalde mandaten in Raden van Bestuur, het worden van minister zonder verkozen te zijn, de coöptatie van senaatsleden, het meervoudig kandideren op verschillende lijsten tegelijk en zoveel andere democratisch ontoelaatbare praktijken uit de wereld geholpen worden. Dat moet veranderen, iedereen weet dat. Maar ik merk bij u geen enkel constructief voorstel daaromtrent. En ondertussen jongleert u maar met termen om wat indruk te maken op uw lezers. Bij mij komt het allemaal nogal lichtzinnig over.
Dit is dan ook gebeurd met betrekking tot de communautaire agenda, waarna de besturen van de "Vlaamse" partijen volgend bordje aan hun voordeur hebben opgehangen:
Misschien amuseert u zich van tijd tot tijd in Adobe Photoshop, en dat is uw goed recht, maar dit visueel intermezzootje (mijn lezers, ga naar de blog van VDV, dan ziet u het zelf) is echt zielig.
Binnen deze partijbesturen werden niet alleen de Belgicisten op een zijspoor gezet, er vond ook een soort “machtsgreep van de snotapen” plaats, waarbij ervaren politici voortaan respectloos tot "oude krokodillen" werden omgedoopt, met alle gevolgen van dien.
Wat dit te maken heeft met het communautaire debat is me onduidelijk. Alsof die oude krokodillen een staatshervorming zouden kunnen tegenhouden, ze hebben er allemaal zelf vijf “veroorzaakt” om in uw terminologie te blijven. “Verzaakt aan” naar mijn mening.
2. De "Vlaamse resoluties" van 1999
De hierboven geschetste herstructurering van de Vlaamse partijbesturen kan niet los gezien worden van de planning tot confederale staatsgreep die nu al jaren wordt voorbereid in de schoot van het Vlaams Parlement, met name in de “Commissie Vlaamse Grondwet”.
U ziet overal complotten he? U kan maar niet aanvaarden dat de partijen in uitgesteld relais uitvoeren wat de publieke opinie hen bij elke verkiezing duidelijker en duidelijker maken: meer Vlaanderen.
Eén en ander eindigde in "Vlaamse resoluties", waarmee de Vlaams(e)-(Nationalistische) Regering de invoering van een grondwet voor Vlaanderen en een confederaal model voor België wil afdwingen.
Een eigen Vlaamse grondwet, zoals elke deelstaat in een échte federale staat heeft, is een logische stap in het federaliseringsproces. In Zwitserland hebben zelfs sommige steden een grondwet.
Het spreekt vanzelf dat het daarbij gaat om een machtsoverschrijding van de Vlaamse Regering en van het Vlaams Parlement, want tot hun bevoegdheid behoort niet het lobbyen binnen de federale politiek.
Wat? Machtsoverschrijding? Het Vlaams Parlement is de politieke erfgenaam van de Vlaamse Beweging en het is net haar taak om als deelstaat te lobbyen tegenover het federaal parlement. In elke federale staat op de planeet is dat de normaalste zaak van de wereld, hier noemt u het machtsoverschrijding. Lachwekkend! Heeft u gestudeerd voor komisch duo?
3. De electorale nederlagen van de voormalige CVP in 1999 en in 2003
In 1999 en in 2003 leed CVP een zware verkiezingsnederlaag. Daarna greep zij terug op de beproefde formule van de jaren 1930 toen de Katholieke Partij ook na een zware verkiezingsnederlaag een verbond aanging met Vlaams-nationalisten en KVV/VNV oprichtte. Dwz ook nu herdoopte de CVP zich tot CD&V, de V werd van Volks tot Vlaams, en er werd een kartel met N-VA aangegaan.
U zoekt het wel heel ver. Alsof de CD&V voor haar hedendaagse profielproblemen zo maar eventjes 70 jaar en een wereldoorlog teruggegaan zou zijn om zichzelf terug te vinden. Komaan man! Nonsens. De maatschappij is in die 70 jaar enorm veranderd. Leg mij eens uit hoe een partij met antwoorden uit de jaren 30 de hedendaagse problemen kan aanpakken? Ik begin compassie met u te krijgen. En het feit dat CD&V haar V zo prononceert, is omdat zij voelt dat er daar electoraal ruimte ligt, maw omdat de wil van de bevolking Vlaamser wordt. Dat is een politieke én sociologische evolutie die niet meer te stoppen valt.
Het blijkt een constante in de katholieke of christen-democratische politiek dat zij om "Het Kwaad" (= in dit geval "Paars") te bestrijden, een "pact met de duivel" aangaat.
Ik heb al gemerkt, dat telkens wanneer u dingen niet kan plaatsen, u lyrisch wordt. Het kwaad met hoofdletters, dat is geleden van de catecheseboekjes op mijn lagere school. U bezorgt mij werkelijk een ontspannende avond!
4. De versnippering van de Volksunie
In diezelfde periode kende de Volksunie een toevallige of minder toevallige versnippering, zodat de overblijvende delen klaar stonden om de klassieke partijen te besmetten met de Vlaamse Pest .
En de Amerikanen zijn noooooit op de maan geweest! Complotten overal he? De Volksunie is uit elkaar gebarsten omdat haar voornaamste programmapunt, namelijk de federalisering van België voltooid was en de partij besluiteloos stond tegenover haar toekomst. Besluiteloosheid in de politiek is als een gewond hert: klaar om te worden afgemaakt. Dat is dan ook gebeurd.
5. De kiesdrempel
Door het vastleggen van de kiesdrempel op 5% werden deze kleine Volksuniedelen gemotiveerd om kartels aan te gaan. Om electorale en opportunistische redenen werd elk stemmetje meer door de klassieke partijen "warm" onthaald, waardoor hun infectie met de Vlaamse Pest definitief werd.
Dit is toch werkelijk het omdraaien van de realiteit he? Alsof N-VA bijvoorbeeld zelf verzocht heeft om die drempel te installeren? Zowel Spirit, als VIVANT, als N-VA hebben uit pure noodzaak tot overleven een kartelovereenkomst moeten afsluiten. Groen, die dat niet deed, is zelfs vier jaar volledig uit het federale parlement verdwenen. Denkt u werkelijk dat zij dit zelf wilden toen ze de kiesdrempel mee goedkeurden? De waarheid is dat de oude politieke spelers VLD, SPA en CD&V het liefst de politieke markt onder zich verdelen, en nieuwkomers geen kans willen geven. De kiesdrempel is dan ook ondemocratisch. De enige kiesdrempel die er mag zijn is het aantal stemmen dat men nodig heeft om één zetel te behalen. Al de rest is bullshit.
6. Reality-TV
Niet alleen zuiver politieke ontwikkelingen, ook maatschappijtrends dragen bij tot de toestand waarin we ons nu bevinden. Mediaverschijnselen als Reality-TV belichamen de meest negatieve vormen van fake-democratie. In Reality-TV gebruiken de deelnemers hun "stemrecht" niet voor positieve doeleinden, maar om andere concurrenten weg te stemmen. De deelnemers worden er door de programmamakers ertoe aangezet om anderen te boycotten en te pesten. Het gaat om de vunzigste vorm van “directe democratie”.
Inderdaad. Daar geef ik u volledig gelijk in. Terwijl directe democratie zo bevorderlijk zou kunnen zijn om onze tanende representatieve democratie te inspireren.
Maar ook worden de deelnemers en de kijkers (want die nemen ook deel) "opgevoed" tot respectloze omgang met elkaar. Echt verbazen hoeft het dus niet wanneer men later commentaren leest als "Bert Bibber die oude krokodillen uit het rusthuis haalt om zijn Belziekske te redden", of "Martens moet zijn mond houden" , enz.
Dit sluit ook aan bij het verschijnsel "machtsgreep van de snotapen" binnen de partijbesturen, dat ik hoger beschreef.
Leuk toch he. In kringetjes denken en dan verwijzen naar uw eerdere axioma’s die zo niet falsifieerbaar zijn. Net wat het Vlaams Belang verweten wordt, ten andere. Enne, inderdaad: Martens moet zijn kop houden, deze flamingant van oorsprong heeft zowat alles verloochend wat hij kon verloochenen, net zoals vele andere “krokodillen” van zijn generatie: Schiltz (Egmontpact), De Croo (De lokettenkwestie),Verhofstadt (Burgermanifest). Wie stout is krijgt lekkers. Dat is België.
7. Globalisering en ontwikkeling van de "groeimarkten"
De globalisering veroorzaakt paniek onder allerlei vormen, en op dit ogenblik beleven we een opstoot van Vlaams-nationalistische massahysterie. Organisaties als VOKA spelen hier gretig op in, en ook zij schuwen een duivelspact met het Vlaams-nationalisme niet, waarvan zij de waterdragers werden en de taak op zich namen van het aanbrengen van "rationeel-economische argumenten".
Er zíjn ook rationeel-economische argumenten. Waarom moet een landsdeel dat geen kaas gegeten heeft van havenexpansie mee beslissen in het economisch beleid voor de ontsluiting van de containerterminal van Antwerpen (Ijzeren Rijn?) Waarom moet een landsdeel dat kiest voor een overheidstewerkstelling die 15 % hoger ligt dan in Vlaanderen, hiervoor zelf de verantwoordelijkheid niet dragen? En wat heeft dit alles te maken met de ontwikkeling van groeimarkten? Wat bedoel je met dat woord? Goochelen met termen is echt wel uw specialiteit. Een concreet antwoord op een vage stelling: in deze tijden van globalisering zijn mensen meer dan ooit op zoek naar een degelijk kader. De eigen natie als referentiekader nemen, en van daaruit onbezorgd de wereld in kijken, is daar een ideaal antwoord op.
De boutade "als een ongeluk kan gebeuren zal het gebeuren" werd ook nu in België bewaarheid.
Een boutade is pas een goeie boutade als ze op het juiste moment geponeerd wordt. Waar heeft deze zin in godsnaam betrekking op? Welk ongeluk staat er te gebeuren? Waar hééft u het in vredesnaam over?
De Vlaamse politieke kaste is daarom aan diepgaande herbezinning toe en als Vlaamse politieke klasse dient voor haar verantwoordelijkheid gesteld. (sic!) Zij is het verplicht aan de bevolking zich verantwoordelijk en volwassen op te stellen bij de regeringsonderhandelingen met het oog op het wegwerken van de puinhoop die ze op dit ogenblik zelf heeft gecreëerd.
Correct: schaf België, die één grote wantoestand geworden is met een eenvoudige Vlaamse meerderheid af.
Hoe lang moeten we daarop nog wachten?
Ooh, niet zo lang meer. Binnen een paar decennia gaan we samen pinten pakken op 11 juli. ;)
HLRF!
Smithson.
Sorry hoor Smithson,
BeantwoordenVerwijderen"Dit IS dan ook gebeurd" is met een "d".
Heel inhoudelijk commentaar zou ik zeggen. Het lijkt wel alsof peter een reden zoekt om te vitten. (Persoonlijk schrijf ik ieder 5 zinnen zo'n fout, maar dat verandert niets aan de inhoud van mijn teksten)
BeantwoordenVerwijderenMooie commentaar en vaak to the point. Gezien het uw grootste "rivaal" is (zo zegt u toch zelf) heeft u er alles aan gedaan om elk aspect van zijn betoog af te breken. Hoewel ik u niet in alle standpunten kan volgen (dan zou ik niet in CD&v zitten :)), komt u het meest rationeel en overtuigend over en dat is wat telt.
BeantwoordenVerwijderenDe commentaar van Peter op uw mening is werkelijk ondermaats.
Aan Peter, gelieve, als u dan toch een wederantwoord wenst te geven, de inhoud te bekritiseren en niet enkel de taal. Het zou u wat meer geloofwaardigheid gegeven hebben, zowel in uw mening als in uw persoon.
U zult me wel niet de republiek horen aankondigen, maar groeten doe ik altijd :).
Erik Langerock
ViceVoorzitter CDS Gent
Verslaggever PFK Gent