Tijdens het surfen komt men nu en dan, tussen allerlei Belgicistische praat voor de vaak ook soms eens een eerlijke poging van Belgicisten tegen om van dit België een rechtvaardiger België te maken. "Unitair" is een groepje Leuvense studenten die eerlijk en oprecht strijdt voor het voortbestaan van België en tegen separatisme. Op hun site verscheen onlangs "Het Toekomstplan voor België", een degelijke intellectuele oefening ter aanpassing van het Belgisch model dat probeert rechtvaardig te zijn voor Vlamingen én Walen.
Eén van de punten ging over de oplossing voor het probleem BHV, en daar pikte ik op in. Eerst kunt u hun post lezen, daarna mijn reactie. Wie de volledige polemiek wil lezen, klikt op de link onderaan deze post. Enggeestige Belgicisten, neem hier eens een voorbeeld aan. De beste oefening sinds jaren uit jullie "kamp"!
"Toekomstplan voor België"
Het einde van de vakantie nadert en de leden van Unitair hebben weer kort overlegd. Enkele punten hebben we gebundeld uit diverse projecten die ons ter ore zijn gekomen, als advies aan de formateur van de nieuwe federale regering. We hebben deze naar ons best vermogen aangepast en geïnterpreteerd en stellen hier kort en enkel betreffende enkele heikele punten over hoe wij de toekomst van ons land zien.
Deze punten lijken ons niet alleen communautair verzoenbaar, maar bovendien werkelijk positief voor beide landshelften.
-
Justitie wordt hervormd, na een uitgebreide audit - samengesteld uit alle betrokken partijen. De minister van Justitie leidt dit in goede banen.
Het departement blijft federaal in al haar facetten.
Het budget van Justitie wordt kortstondig verhoogd om een modernisering van de strafinstellingen mogelijk te maken. Het Koningshuis wordt hervormd. Als onderdeel van onze traditie blijft het bestaan, maar enkel de Koning en Koningin krijgen een dotatie die overeenstemt met diens noden en persoonlijk onderhoud. Het politieke recht van de Vorst blijft onveranderd, omdat een onafhankelijk persoon op deze manier bepaalde macht in handen houdt met het oog op de federale regeringsvorming.
Bepaalde domeinen zoals landbouw, milieu en mobiliteit worden geherfederaliseerd, daar zij hebben bewezen niet afdoende te werken op regionaal vlak. Verschillende milieunormen brengen bedrijven die nationaal werken in de problemen en bedreigen het voortbestaan van de nationale luchthaven. Verschillende aanpak op verkeersovertredingen wekt teveel wrevel bij de inwoners. Een eenduidig beleid is beter.
-
Een federale kieskring wordt ingevoerd. 80 van de 150 Kamerleden wordt nationaal verkozen. De lijsttrekkers van deze lijsten zijn kandidaat-premier en vloeiend tweetalig. Dit wordt niet in een wet gegoten maar is als een deontologisch code voor de partijen. Deze kandidaten moeten bijgevolg in het hele land campagne voeren. Tweetaligheid is hiervoor bijgevolg een logische vereiste. Nationale debatten zijn nodig en verplicht. Ze worden gelijktijdig en in twee talen uitgevoerd door de openbare omroepen.
De gemeenschappen verdelen de overige Kamerzetels onder zich volgens aantal inwoners.
De Federale Kieskring vervangt de discussie over de kieskring Brussel Halle Vilvoorde.
Er wordt in arrondissementen gestemd voor de 70 overige Kamerzetels. Deze zijn 'eentalig'. Kandidaten op deze lijsten kunnen echter niet in de regering zetelen. Deze 80/70 verdeling laat voldoende ruimte over voor lokale wensen, terwijl de federale aangelegenheden eveneens kunnen verdedigdworden. De Senaat in se wordt ontbonden en vervangen door een Gemeenschapsvergadering. De functie van dit orgaan is een maandelijkse vergadering van afgevaardigden van de gemeenschapsregeringen. Deze leggen pijnpunten in de samenwerking tussen de regio's wat betreft de eigen beleidsdomeinen bloot. De voorzitter wordt door de Kamer verkozen bij het begin van het parlementaire jaar.
De samenstelling van deze vergadering wordt door de gemeenschapsregeringen zelf gekozen. Er is een procentuele verdeling afhankelijk van de bevolking van alle regio's.
De provinciebesturen worden geïntegreerd in het gemeenschapsministerie van Binnenlandse Aangelegenheden en de gouverneurs afgeschaft. Ze bewijzen vandaag geen apart nut meer. In geval van gemeente-overschrijdende aangelegenheden is de minister van Binnenlandse Zaken verantwoordelijk of de gemeenschapsminister indien kleinschalig.
De financiering van de federale structuur wordt herbekeken zodat er procentueel geld naar de federatie terugvloeit om deze te ondersteunen. De financiering kan bijvoorbeeld jaarlijks worden herbekeken, afhankelijk van de specifieke noden.
Het onderwijs in het hele land onderricht vanaf het 4e leerjaar verplicht de andere landstaal. In Brusselse scholen kan dit reeds vroeger, of indien gewenst in andere scholen (maar niet later). Vanaf het 1e jaar middelbaar wordt Engels onderricht als derde taal. Verder blijft onderwijs een gemeenschapsbevoegdheid. Deze maatregel dient om onder andere samenwerking tussen de regio's op bijvoorbeeld economisch vlak mogelijk te maken. Op talloze andere vlakken zal de verbeterde tweetaligheid de bevolking eveneens ten goede komen.
De taalwetten in se blijven echter ongewijzigd en worden verstrengd toegepast.De Sociale Zekerheid blijft ongewijzigd en federaal, doch wordt een adviesorgaan opgericht om de kosten van de vergrijzing te kunnen opvangen. Een bijdrage wordt verwacht van de gemeenschappen.
-
De Brusselse en Waalse regio krijgt een federaal gecoördineerd beleid om de werkgelegenheid te verhogen en de werkloosheid aan te pakken.
Werkloosheidsuitkeringen worden beperkt in de tijd, maar procentueel opgetrokken tot boven de armoedegrens. Opleidingen voor werklozen worden volledig gratis.
Dat deed ik:
Beste Belgicisten,
Een flamingant hier. Ik heb net jullie wishlist gelezen inzake de staatshervorming en ik moet zeggen dat ik blij verrast ben door de nuchtere stijl. Geen uitvoerig beschimpen van de Vlaamse zaak of een rondje romantiseren van België, nee, een nuchtere analyse. Proficiat!
Natuurlijk heb ik als Vlaams-nationalist ook enkele bedenkingen, met name rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. De Federale kieskring invoeren is daartoe een rechtvaardig middel, maar jullie trekken de consequentie van die eis jammer genoeg niet volledig door. Die is namelijk dat bij een volledig federale kieskring de Vlamingen in het Parlement "d'office" de meerderheid krijgen, als ze tenminste communautair zouden willen stemmen.
Jullie proberen dit wel te verhelpen door het verdelen van het aantal federale zetels in een federaal te verkiezen deel (80 zetels) en een deel dat verkozen wordt door de eigen Gemeenschap (70 zetels), maar dit is niet toereikend, hoe goed er ook over nagedacht is. Er is namelijk het niet te verdoezelen conflict tussen proportionaliteit en bescherming van minderheden. Ik verklaar me nader.
De verplichting dat 70 kandidaten verkozen worden via de Gemeenschap probeert recht te doen aan het feit dat er meer Vlamingen dan Walen zijn, terwijl de 80 federaal te verkiezen kandidaten recht zou moeten doen aan de volstrekt legitieme eis dat niemand geregeerd wordt door iemand waar hij nooit heeft voor kunnen kiezen. Echter, door het opdelen van de federale zetels in een groep die verkozen wordt via de Gemeenschappen en een groep die verkozen wordt via een federale kieskring, schakel je het proportionaliteitsprincipe (grootste bevolkingsgroep krijgt meeste zetels) niet uit. Voor de 70 Gemeenschapszetels is dat evident, maar ook in die 80 federatiezetels geldt het proportionaliteitsprincipe evenzeer: worden zij in één federale kieskring verkozen, dan zullen van die 80 zetels er ongeveer 50 door Vlamingen bezet worden, en 30 door Walen.
Dat is tenminste, als Walen en Vlamingen communautair zouden blijven stemmen. Dat kan in de loop van de tijd natuurlijk veranderen, het is in ieder geval goed dat de poort hiertoe al wordt opengezet, maar ik betwijfel of dit een goede zaak is voor de Waalse kandidaten, aangezien zij de taal vaak niet machtig zijn. Ik zie een Olivier Maingain nog geen debat gaan voeren in Oostende met een Vlaams politicus in het Nederlands, omgekeerd zie ik dat in Namen met een Vandelanotte veel sneller gebeuren. Ik vrees dus dat jullie voorstel, zelfs met een afzwakking van de Vlaamse overmacht die dan zou kunnen optreden, jullie heel weinig voorstanders zouden vinden bij … de Walen!
Daarnaast maak ik me nog volgende bedenkingen. Hoe rechtvaardig is het dat volksvertegenwoordigers verkozen door de Gemeenschap sowieso al geen kans maken op regeringsdeelname? Hoe ga je de tweetaligheid controleren/forceren zonder grondwettelijke garanties? We zien in Brussel dagelijks dat de taalwetten niet nageleefd worden, wat zou een juridisch niet afdwingbare deontologische code daar dan nog kunnen aan toevoegen? Franstaligen hebben een zware traditie van het zich niet houden aan taalafspraken, ik huiver nu al. Beseffen jullie tegelijk ook dat jullie met dit voorstel ook eisen van Franstaligen in BHV dat zij stemmen op Vlaamse Gemeenschapsvertegenwoordigers? Gedaan dus met het inschrijvingsrecht in Brussel! Ik ben daar persoonlijk blij om, maar ik vraag me af of je evenveel enthousiasme zult vinden bij de Franstaligen en of dit de bedoeling was van jullie model.
Niettegenstaande al mijn kritiek en bedenkingen, vind ik dit toch een mooie denkoefening omtrent de federale kieskring. Jullie hebben gepoogd een model te vinden dat recht doet aan de Vlaamse meerderheidseisen én probeert te verhinderen dat België een “état Belgo-Flamand” wordt waarin, indien de Vlamingen dat zouden willen, ze steeds hun meerderheid van 88 Vlaamse zetels tegen 62 Waalse zetels kunnen gebruiken. Maar zoals jullie zelf konden lezen, stoten dergelijke modellen al snel op hun beperkingen: de proportionaliteit schemert, mits enige afzwakking nog altijd door, en de kans bestaat zelfs dat de Walen in dit model nog minder bescherming genieten. Jullie spraken zich in dit verband ook niet uit over de alarmbelprocedure of de paritaire samenstelling van de regering. Misschien enkele prikkelende opmerkingen voor een volgende reactie.
Mag ik tenslotte jullie misschien zelf even mijn visie toelichten? Ook ik heb immers lang geprobeerd om een staatkundig model te vinden dat voor beide partijen zou kunnen werken, en ook ik was overtuigd van de noodzaak van een federale kieskring. Ik hing en hang nog altijd de leuze van Frans Van Cauwelaert aan: “Met België als het kan, zonder België als het moet”, maar ik ben ondertussen tot de conclusie gekomen dat je nooit de kool en de geit kunt sparen. Je kunt met andere woorden niet ijveren voor een federale kieskring zonder ook de proportionaliteit te erkennen. Er is geen alternatief dat tegelijk recht kan doen aan het Vlaams demografisch overwicht in België, en tegelijk de rechten van de Waalse minderheid kan vrijwaren.
Mijn conclusie is dan ook dat het beter zou zijn om Europa een koninkrijk minder te geven en twee republieken meer: de broederlijk naast elkaar levende republieken Vlaanderen en Wallonië. Dit zou voor beide groepen veel democratischer zijn: de Walen zouden dan in hun eigen land een meerderheid zijn, maar zelf ook rekening moeten houden met een minderheid (de Duitstaligen) en de Vlamingen zouden hun meerderheid ten volle kunnen beleven, doordat zij alle beslissingen zelf mogen nemen. Ook wij zouden rekening moeten houden met een Franstalige minderheid, zij zouden dan “Flamands d’expression Française” worden, met grondwettelijke rechten.
Het alternatief dat voorligt, een federale kieskring, zij het afgezwakt zet de deur open naar de door de Walen zo gevreesde “état-belgo-flamand” waarin, indien de Vlamingen dat zouden willen, ze steeds hun meerderheid van 88 Vlaamse zetels tegen 62 Waalse zetels kunnen gebruiken. En dat was net níet de bedoeling dacht ik.
Hoogachtend om zoveel intellectueel werk,
Smithson.
Bezoek ook mijn blog op www.smithsonsplace.tk
Jullie kunnen me bereiken op smithson@telenet.be