donderdag 9 augustus 2007
Vlaamse vrienden,
Sinds het begin van mijn blog heb ik steeds geprobeerd om naast het publiceren van mijn eigen mening ook op zoek te gaan naar de mening van wat Cédric Vloemans en ik graag "de overkant" noemen. Voor mij zijn dat de belgicisten, voor Cédric de flaminganten. Uit respect voor elkaars mening gaan wij in debat, via het reageren op elkaars blogs en zelfs via de chat, waar ik ook met Kim Roovers regelmatig contact hou. Gelukkig zijn de meeste van die 'overkanters' bereid om consequenties van hun eigen denken te aanvaarden die eigenlijk vóór de Vlaamse zaak pleiten. Zo had ik met Kim Roovers in een chatgesprek ooit een discussie over het feit dat het niet democratisch is dat een minderheid Walen (3,3 miljoen om precies te zijn) een bijna dubbele meerderheid Vlamingen (6 miljoen zonder de Brusselaars) haar wil kan opleggen doordat de regering paritair samengesteld is. Ze repliceerde daarop dat Wallonië in het andere geval onderdrukt zou worden door een overmacht aan Vlamingen. Hoewel beide standpunten wel nog wat beter uitgewerkt konden worden, begreep zij mijn standpunt en ik het hare. "Il y avait du respect entre nous, quoi."
Helaas verlopen niet alle discussies met belgicisten even hoffelijk. Op donderdag 3 augustus 2007 zag ik in mijn Google Reader het bericht "WIJ-Frieda Brepoels" blinken van de hand van Peter Van de Ven, naar eigen zeggen "krijgskunstenaar en vredesactivist". Hoewel de post redelijk begint, namelijk over de discussie met welke legitimiteit mevrouw Brepoels kan spreken over "Wij Vlamingen" terwijl ze ze niet allemaal vertegenwoordigt, ontaardt het bericht al snel in een zeer veralgemenende en op het einde zelfs beledigende post over de Vlaamse Beweging.
Deze jongen kan dat natuurlijk niet laten passeren, en dient de heer Van de Ven (doet me denken aan Slager J. Van der Ven uit de tekst van "Het Dorp" van Wim Sonneveld, dit echter geheel ter zijde) van antwoord. Meer nog, ik stel een wedervraag. Ik vraag de heer Van de Ven op grond van welke inhoudelijke argumenten hij de Vlaamse Zaak "een schande" noemt, de Vlaamse Beweging "De Vlaamse Pest" en de politieke druk die deze beweging uitoefent "chantage". Overtuigd door de degelijkheid van Van de Ven's blogwerk verwacht ik een gedegen antwoord en een goed debat.
Maar niets is minder waar. Dezelfde dag nog, nauwelijks twee uur na mijn post, krijg ik een redelijk geïrriteerd antwoord in mijn blogreader waar in 14 lijnen mijn drie vragen beantwoord zouden moeten worden, maar helaas. De Vlaamse Beweging moet aanvaarden dat zij een minderheidsgroep is, ze wil een dictatuur installeren, in een net niet elliptische zin wordt nog even de discussie over Vlaming zijn of nederlandse Belg ertussen geplooid en klaar is kees. Van de Ven sluit nogmaals af met "De Vlaamse Pest" die, foei foei, de brave burgers van dit land tot in hun communiezieltje "aantast."
Smithson kruipt weer in zijn digitale pen, en probeert te reageren op de minimalistische reactie door te vragen of, nu de auteur erkend heeft dat de flaminganten een minderheid zijn met democratisch bestaansrecht, het ook democratisch is voor die groep om te willen groeien zoals elke andere groep in het politieke spectrum, op smaak gebracht met de vraag waarom op die ambitie meteen het woord "dictatuur" geplakt moet worden. Ik geef Van de Ven zelfs nog een mooie voorzet: hij hoeft maar zijn houding tegenover een minderheidsgroep als de holebibeweging te vergelijken met de minderheidsgroep van flaminganten. Is zijn houding anders of niet?
Nog sneller krijg ik een antwoord van de zichtbaar geïrriteerde blogger. Voor de tweede keer geeft meneer Van de Ven geen antwoord op mijn vraag, en stelt er ook zelf geen, waardoor het debat stilaan een dovemansgesprek wordt. Het hele belgicistische instrumentarium wordt nu ingezet: "Vlaams-nationalisme is een vorm van collectieve hysterie en fundamentalisme", "een expressie van ultra-reactionair anti-Verlichtingsdenken", "onverdraagzaam" en de nu al klassieke politieke wijsheid "Een minderheid is uiteraard een minderheid zo lang ze een minderheid is" sluit het rijtje af, wat zoveel wil zeggen als "Had mijn tante kloten dan was het mijn nonkel". Tot slot probeert meneer Van de Ven het debat ook in de kiem te smoren door persoonlijk te gaan doen. Hij beweert dat ik hem in zijn hoedanigheid van "pro-Belgishe Nederlandstalige" (zeg toch Belgisch gezinde Vlaming, man) een "onnozelaar" genoemd heb. Nothing of the kind! Ik maakte net een compliment, door te stellen dat ik reageer op zijn posts uit respect, omdat er veel geluld wordt op blogs, en zijn blog degelijke artikels publiceerde. U kunt de volledige reactie aan het einde van mijn bericht lezen, oordeelt u zelf.
Dit alles verwoorde ik in een laatste reactie die ik op zondag 5 augustus instuurde maar helaas, het mocht niet zijn. De auteur is zo danig open en verdraagzaam, helemaal anders dan die verdraaide nationalisten, dat de ingezonden reacties eerst door hem goedgekeurd moeten worden voor ze op zijn blog komen. Daar waar de vorige twee reacties binnen de twee uur beantwoord werden, zijn we nu donderdag 9 augustus en is er nog geen teken van mijn reactie. Om de lieve man te helpen stuurde ik hem eergisteren zelfs nochtans nog een mail met volgende tekst:
Geachte heer Van de Ven,
Zondag 5 augustus postte ik een antwoord op uw reactie van de dag ervoor, maar om een of andere reden is bij de verzending iets misgelopen, want ik zie dat de reactie op uw blog nog niet gepubliceerd is. Het kan ook te maken hebben met het feit dat u voor uw blog elke nieuwe reactie toestemming moet geven om gepubliceerd te worden, en naar ik kon opzoeken op het internet heeft u nogal wat blogs, dus waarschijnlijk heeft u nog geen tijd gehad.
Maar geen nood. U vindt mijn reactie nog eens in bijlage. Post u die of probeer ik nog eens?
Beste groeten,
Smithson
BIJLAGE: mijn reactie
Geachte heer Van de Ven,
U omschrijft Vlaams-nationalisme als een vorm van collectieve hysterie en van fundamentalisme, en dat is uw goed recht. Die twee woorden bevatten meer inhoud dan tien scheldbenamingen achter elkaar. U wil blijkbaar niet verzaken aan de term “de Vlaamse Pest”, die u “een kwestie van benoemen” heet, maar die blijft wat ze is: een weinig hoffelijk taalgebruik die alle Vlaams-nationalisten over één kam scheert, ook de tienduizenden Vlaams-nationalisten die op een democratische manier ijveren voor een onafhankelijke republiek Vlaanderen.
Maar goed, u zal wellicht niet meer van mening veranderen over dit punt, dus laat ik u maar. De lezer van uw blog zal moeten oordelen of uw beledigende toon geoorloofd is. Het is misschien psychologisch gemakkelijker voor u om mij deel te laten uitmaken van één of ander extremistisch gespuis, maar ik ben en blijf een mens met een mening, net als u. Ik zal daarvoor blijven opkomen, zelfs al moet ik daarvoor het predikaat “Vlaamse Pest” ondergaan. Wat meer respect zou u niet misstaan, maar dat vermogen is niet iedereen gegeven.
“Hysterisch en fundamentalistisch”, zoals u ons blijkbaar allemaal omschrijft, vind ik mezelf trouwens niet. Anders was ik niet blijven corresponderen met u, ondanks uw beledigingen en had ik u op mijn beurt op volstrekt fundamentalistische wijze de huid vol gescholden en een of andere bezitting van u gevandaliseerd of iets dergelijks. Tot op heden hebben wij echter een, zij het steeds eenzijdiger wordend, beschaafd gesprek.
Ietwat atypisch voor de rol waar ik in geduwd word, zet ik dus onze inhoudelijke discussie toch nog verder, zelfs al heeft u in uw reactie geen antwoord op mijn vraag of een politieke minderheid ook het recht heeft om actie te voeren, te groeien, mensen te overtuigen. Maar goed, ik ben en blijf een onderdeel van de niet voor zichzelf denkende, emotionele, hysterische “Vlaamse Pest” en de vragen van zo’n mensen zijn per definitie dus al onredelijk. Excuseer mij, meneer Van der Ven.
Inhoudelijk nu. In uw reactie komen een aantal interessante punten naar voren. Zo beweert u dat een verdraagzaam Vlaams-nationalisme een contradictio in terminis is. Wie Vlaams-nationalist is, moet per definitie onverdraagzaam zijn, is de denktrant. Welnu, als het waar zou zijn dat nationalisme sowieso onverdraagzaam moet zijn, waarom spreekt u dan niet gelijk over het Belgisch nationalisme? Dat zou, volgens uw eigen denktrant, minstens even onverdraagzaam moeten zijn. En wat blijkt? Dat is het ook! Hoelang hebben de Vlamingen – in uw visie de Nederlandstalige Belgen – niet moeten vechten om hun cultuur en taal erkend te zien tegenover het Belgisch nationalisme? Daarmee vergeleken zijn de Vlaams-nationalisten van vandaag doetjes.
Natuurlijk mag er ook niet ontkend worden dat een groot deel van het hedendaagse Vlaams-nationalisme zich rechts tot extreem-rechts oriënteert en zich inderdaad zeer onverdraagzaam opstelt tegenover nieuwkomers, mensen zonder papieren en dergelijke. Die houding verfoei ik evenzeer als u, maar binnen de Vlaams-nationalistische scène is heel wat aan het bewegen. Niet enkel binnen het Vlaams Belang, die niet meer de partij is van twintig jaar geleden, maar interne spanningen kent om naar links op te schuiven, ook binnen de bredere Vlaamse Beweging is heel wat aan het gebeuren. Vooral links-nationalistische ideeën krijgen meer en meer ingang, genre www.meervoud.org , www.landdag.org en onlangs nog www.v-sb.be die erin slagen de Vlaamse gedachte links, open en verdraagzaam te definiëren. Voor uw gemoedsrust kunt u de mensen achter deze initiatieven alvast catalogeren als een afvallige flaminganten die maar niet willen beantwoorden aan uw rolmodel. Uw kritiek op het Vlaams-nationalisme als zijnde een concept dat gebouwd is op homogeniteit en conformisme aan hét beeld van dé Vlaming is dan ook zeer eenzijdig. Leest u er voor de verandering misschien eens één van mijn teksten op na. U vindt ze als antwoord op “Reden negen van tien voor het behoud van België”, gepubliceerd in juli 2007.
Verder zegt u: “Historisch gezien is Vlaams-nationalisme een expressie van ultra-reactionair anti-Verlichtingsdenken, wat opnieuw het ondemocratische van het Vlaams-nationalisme bevestigt.” Ik zal niet ontkennen dat de Vlaamse Beweging hier een zware historische last meedraagt, maar dit moet mij als jonge flamingant niet beletten mijn eigen interpretatie aan de ontvoogdingsstrijd te geven.
Trouwens, heel consistent is heel dat Belgische verhaal op dat vlak al evenmin. U verwijt ons ultra-reactionair, anti-Verlichtingsdenken? Ik dacht dat in dat Verlichtingsdenken ook koningen verleden tijd waren? Ik stel vast dat veel belgicisten ook royalisten zijn. Iemand die macht heeft, zonder verkozen te zijn door het volk, niet echt democratisch lijkt me dat.
En u gaat maar door: “Heel eenvoudig is de typisch flamingante onverdraagzaamheid te herkennen aan het vereenzelvigen van Nederlandstalig, Vlaming en flamingant.” Nergens in mijn teksten heb ik deze drie vereenzelvigd, deze bewering ontspruit eerder aan uw onverdraagzaamheid tegenover flaminganten dan aan de werkelijkheid van deze polemiek. Ik ben mij er terdege van bewust dat niet elke Vlaming een flamingant is, was dat zo, dan was flamingantisme niet meer nodig en leefden we in een staat waar de rechten van de Vlamingen gerespecteerd worden. Het is echter altijd zo dat een kleine intellectuele elite het voortouw neemt bij een ontvoogdingsstrijd en dat de grijze massa na verloop van tijd en genoeg bedenktijd volgt, indien de analyse natuurlijk correct is. En ja, ook ik erken dat er nog steeds een groep inwoners van dit land bestaat die zich liever “Nederlandstalige Belg” noemen dan Vlaming. Ook dat is hun goed recht, alleen verloochenen ze daarmee het feit dat er in ons land twee grote cultuurgemeenschappen bestaan die niet “Nederlandstalig België” of “Franstalig België” heten, maar Vlaanderen en Wallonië en dat deze het product zijn van een decennialange strijd om culturele autonomie.
Met enige verwondering lees ik verder ook dat u besloten heeft dat de Vlaamse ontvoogdingsstrijd al voltooid zou zijn omdat de taalwetten gerespecteerd worden. Leeft uw wel in hetzelfde België als ik? Krijg maar eens een ongeval in Brussel en we zullen zien wat er overblijft van het respecteren van die taalwetten als u in een ziekenhuis belandt waar men het woord "pijn" niet eens begrijpt. Als dat het criterium is van ontvoogding, dan heeft de Vlaamse zaak nog bestaansreden. U stemt me hoopvol!
Ten andere, culturele ontvoogding is maar zeer wankel zonder politieke ontvoogding. Het Vlaams Parlement heeft geen enkele macht, maar niemand snapt dat blijkbaar. We zijn bevoegd voor onderwijs, maar we kunnen nog niet eens onze eigen eindtermen bepalen. We zijn bevoegd voor welzijn, maar we hebben slechts een negende van het bevoegdheidspakket hieromtrent in handen. We zijn bevoegd voor cultuur en sport, maar we moeten blijven tolereren dat verschillende cultuurproducten als “Belgisch” bestempeld worden, en dat we nog steeds beschikken over een unitaire voetbalbond, hoewel sport dus een regionale materie is. Waarom kunnen wij geen Vlaams nationaal elftal hebben zoals Schotland of Catalonië? Onze ontvoogding staat dus nog nergens, zelfs niet binnen de gebieden waar we wel al controle over hebben, laat staan binnen de federale materies die nog moeten gesplitst worden.
Uw onderschatting in verband met de kracht van minderheden blijft me verder ook verbazen. Een onafhankelijkheid hoeft helemaal niet over heel het grondgebied uitgeroepen te worden, in dat geval zou geen enkele natie ter wereld ooit afhankelijk geraakt zijn van de onderdrukkende moederstaat. Had Montenegro de Serven mee laten beslissen dan was het nooit tot onafhankelijkheid gekomen, hetzelfde geldt voor elke onafhankelijkheidsstrijd waarbij een minderheid zich afscheidt van een meerderheid. Alleen, pittig detail, zijn de onafhankelijkheidtendensen in ons land het sterkst in het landsdeel dat demografisch de meerderheidsbevolking van dit land herbergt: uniek in de wereld!
Het volstaat dus een referendum te houden onder de Vlaamse bevolking waar, om redenen van legitimiteit en het vermijden van een te grote verdeeldheid achteraf, een twee derde meerheid van de Vlaamse bevolking zou moeten gevonden worden voor een onafhankelijke Vlaamse republiek. Dat betekent 66 % van het Vlaamse electoraat. Als u het aantal separatisten schat op 30 %, dan volstaat het enkel onze beweging te verdubbelen en een tandje bij te steken om ons doel te bereiken. U stemt me hoopvol voor de tweede maal!
Tot slot nog dit: nergens in mijn antwoord heb ik belgicisten onnozelaars genoemd, maar blijkbaar voelt u zich toch aangevallen. Wat ik letterlijk geschreven heb is dit: “Moest ik u een onnozelaar vinden, dan reageerde ik niet eens op uw schrijfsels.” Nergens valt daaruit op te maken dat ik Nederlandstalige Belgen per definitie onnozelaars vind. Die link hebt u zelf gemaakt, niet ik. Voor hetzelfde geld had u “onnozelaar” aan een ander persoonlijk kenmerk van u verbonden, bijvoorbeeld het feit dat u een man bent. Die verbindingen laat ik voor uw rekening. Tot zover mijn “aanmatigende houding waarmee Vlaams-nationalisten pretenderen te spreken namens “iedereen””. Ik spreek niet voor iedereen, enkel voor mijzelf. Als de rest van uw bloglezers u een onnozelaar vindt, dan is dat hun appreciatie. Wat mij betreft bent u geen onnozelaar, en geen enkele Belgicist met u.
Om het debat helemaal in de kiem te smoren (Lastige jongen toch he die Smithson, zelfs al beledig ik hem samen met alle Vlaams-nationalisten, hij blijft maar schrijven) sluit u tenslotte af met een moraliserend vingertje: “Een flamingant is dus iemand die aangetast is door die Vlaamse Pest, welk ik beschouw als "een kwaad in de wereld" zoals andere immoraliteiten.” Tot zover het verlichtingsdenken van rationaliteit en rede.
Vlaamse groeten,
Smithson
www.smithsonsplace.tk
Helaas geraakte dit bericht dus niet door de censuur van mijn tegenstrever. Hoewel ik steeds beleefd gereageerd heb, zij het in de laatste berichten steeds met wat meer spot, maar dat mag, en steeds inhoudelijk gerepliceerd heb op de standpunten van mijn collega-debattant, was het omgekeerde mijn deel: beledigingen en een pertinente weigering om in debat te gaan; dit is ingaan op vragen van uw tegenstander.
Jammer maar helaas dus meneer Van de Ven. Ik zag in u een man met kennis van zaken, een debat en véél tijd waard, achteraf bekeken was u maar een leuke sparringpartner, een beetje zoals de tijger waarmee Tyson trainde voor zijn wereldkampioenschap. En dat is best verdienstelijk.
Het ga u goed!
HLRF!
Smithson
Powered by ScribeFire.
2 commentaren:
Smitson,
Het is het goed recht van deze heer om niet akkoord te gaan met uw mening, zelfs al komt zijn Belgicisme uit een buikgevoel, zelfs al kan hij er geen duidelijke verklaring voor geven. Het is alleen jammer dat deze persoon zo ontollerant is ten opzichte van anders denkenden. Uw antwoord op zijn blog, was (volgens mij) niet geschreven als poging om hem te overtuigen, noch als poging om deze persoon of zijn ideeen belachelijk te maken. Eerder om zijn mening beter te begrijpen.
Deze persoon voelt dit blijkaar aan als een persoonlijke aanval terwijl u eerder hoopt op een constructieve discusie waaruit beide tegenpolen elkaars mening beter leren kennen.
Dat deze persoon uw antwoord op zijn blog niet publiceert wijst er enkel op dat hij vreest dat uw argumenten meer lezers zullen overtuigen dan die van hem. (wat in zijn geval terecht lijkt, aangezien hij weinig moeite doet om te argumenteren). Ik hoop dat u in uw zoektocht naar gelijkgezinden en andersgezinden nog een aantal goede discussiepartners zult tegenkomen.
Ik weet zeker dat wij het niet altijd eens (zullen) zijn. Maar ik kijk uit naar een goeie discussie met u.
Met vriendelijke groeten,
Robbedaya
Smithson zei
@ Robbedaya
Bedankt voor de steun. We spreken elkaar nog.
Beste groeten,
Smithson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten