Vlaamse vrienden,
Soms is de actualiteit zo danig snel dat je als blogger vaak de tijd niet hebt om te reageren of er gebeurt al iets anders, waar je óók tegen wil reageren. De laatste tijd zijn de belgicistische operaties immers in volle ontplooiing: een zieke koning, een krant die beweert dat de Belgische kunst 600 jaar terug gaat, een solidariteitsactie die opgezet wordt door de solidariteitsontvanger, en natuurlijk, hoe kan het ook anders: alle hens aan dek op het mediafront.
Onderstaand schrijfseltje was ik begonnen op de avond van 4 september 2007, maar door andere besoignes is dit stukje niet meer afgeraakt voor mijn vertrek naar Catalonië op 9 september. (Waar ik de Catalaanse nationale feestdag (11 sept) gevierd heb, man, dat is pas inspiratie opdoen!). Bij mijn terugkeer vond ik op de adminpagina van mijn blog dus volgend onafgewerkt conceptje terug:
Kwaad ben ik. Verontwaardigd. Net Koppen gezien, waarin één van de meest belgicistische reportages ooit werd vertoond. Naar aanleiding van een enquête onder 1000 Belgen door het bedrijf www.significant.be die aantoonde dat de aanhang voor een splitsing in Vlaanderen minstens gegroeid is, ging de VRT een stapje verder: welke moeilijkheden zouden er zijn bij een effectieve overgang tot splitsing? Ik zat al verlekkerd in mijn zetel, en verwachtte een ernstig interview met een historicus, een constitutionalist, een socioloog of enkele politici. Maar wat kreeg ik? Een "flamand de service" die luistert naar de naam Reynebeau.
De reportage begon bij het koninklijk paleis en meteen was de toon gezet. Reynebeau: "Aan het koninklijk paleis zal nooit een Vlaamse Leeuw wapperen ..." - ik vulde in gedachten aan "correct, omdat de voorstanders van een Vlaamse onafhankelijke staat hoofdzakelijk republikeinen zijn", maar Reynebeau was me voor: "omdat Vlaanderen bij een eventuele onafhankelijkheid Brussel verliest"
Godver de godver en mil de ju. Ik word nog kwaad als ik het herlees en ik heb nog niet beslist waarover ik dan het meest kwaad ben. Over het feit dat Reynebeau weer eens zijn belgicistische zelf was, of over het feit dat hij dat ongestoord en zonder enige tegenkanting mocht doen in prime-time op onze staatszender. Bij onafhankelijkheid verliest Vlaanderen Brussel zo zeker alsof één plus een twee is, althans dat wil Reynebeau (en de VRT?) ons doen geloven. Niets van.
Waarom ik dat zo zeker ben? Om twee redenen, waar ik in een latere post (ik werk nu aan een nieuwe reeks over Brussel) dieper op inga. Reden 1: Vlaanderen kan Brussel niet kwijtgeraken, omdat het Brussel nooit "gehad" heeft en reden 2: Vlaanderen kan Brussel niet kwijtgeraken omdat België zelf Brussel al lang kwijt IS. Het lijkt nu misschien nog allemaal wat retoriek, maar ik beloof jullie in mijn volgende posts mijn visie over Brussel in het licht van de staatshervorming uit de doeken te doen. Hier concentreer ik me liever op de belgicistische contrareformatie die nu al meer dan een jaar aan de gang is.
Na de steriele samenwerking tussen De Standaard/Le Soir waarin de grofste platitudes neergepend werden (in de krant stonden foto's van mensen in de straat en de lezers moesten beslissen of ze Walen of Vlamingen zagen - een intellectueel bedroevenswaardig niveau), de ettelijke belgicistische reclames van topbedrijven zoals Carrefour of Delhaize (die allemaal op een of andere manier gelinkt zijn aan "de kleine vijf" van de vroegere Société Générale zoals daar zijn Lippens, D'Avignon, maar ook Van Ypersele De Strihou en Stroobandt), de ronduit crapuleuze culpabilisering van het CGKR rond de zaak-Pfaff , de systematische vervanging van het woord Vlaams door Belgisch in alle sportaangelegenheden (zelfs al gaat het om Tia Hellebaut, Kim Gevaert, Kim Clijsters, Eddy Merx, allemaal Vlamingen), de blindelingse medewerking van alle mediakanalen aan de meersolidariteits-actie van La Derniere Heure en de vakbonden (zoals een ruim interview op Radio 1, terwijl een degelijk interview met de eerste constitutionalist nog steeds moet komen), wordt nu de VRT, de Vlaamse Radio en Televisie, en meerbepaald haar speerpunt Eén ingezet om de communautaire krachten te bedwingen.
Wel beste mediawatchers. Het en zal niet lukken! Meer en meer begint de Vlaamse kiezer te beseffen hoe belangrijk deze regeringsonderhandelingen zijn. Meer en meer heeft men door dat het hoofdzakelijk francofone establishment het Belgisch overheidspatrimonium aan het uitverkopen is. (Francofoon establishment? Nog steeds? ja nog steeds, lees er de anekdotische boeken van De Sy en Ballegeer maar eens op na.) Electriciteitstarieven die 20 % stijgen, de sale-and-lease-back-operaties binnen de spoorwegen waardoor geen trein meer op overschot is als er ook maar één locomotief uitvalt in het hele Belgische net, de absurde postregeling die ervoor zorgt dat een brief die ik aan mijn buurman verstuur eerst naar Charlerloi moet - want daar zijn meer werklozen meneer - ik ben het BEU!
Het is tijd dat schoon schip gemaakt wordt in dat woud van abnormaliteiten, zelfs binnen het Belgische kader. De Vlaamse onafhankelijkheid is nog niet meteen voor morgen, maar we kunnen misschien al beginnen met het uitzuiveren van die onzin. En ben ik voor één keer vaag, dan is dat maar zo.
(Excuseer mij voor het roepen, maar ik doe het nog eens:)
Hasta La Republica Flamenca!
Smithson
Soms is de actualiteit zo danig snel dat je als blogger vaak de tijd niet hebt om te reageren of er gebeurt al iets anders, waar je óók tegen wil reageren. De laatste tijd zijn de belgicistische operaties immers in volle ontplooiing: een zieke koning, een krant die beweert dat de Belgische kunst 600 jaar terug gaat, een solidariteitsactie die opgezet wordt door de solidariteitsontvanger, en natuurlijk, hoe kan het ook anders: alle hens aan dek op het mediafront.
Onderstaand schrijfseltje was ik begonnen op de avond van 4 september 2007, maar door andere besoignes is dit stukje niet meer afgeraakt voor mijn vertrek naar Catalonië op 9 september. (Waar ik de Catalaanse nationale feestdag (11 sept) gevierd heb, man, dat is pas inspiratie opdoen!). Bij mijn terugkeer vond ik op de adminpagina van mijn blog dus volgend onafgewerkt conceptje terug:
Kwaad ben ik. Verontwaardigd. Net Koppen gezien, waarin één van de meest belgicistische reportages ooit werd vertoond. Naar aanleiding van een enquête onder 1000 Belgen door het bedrijf www.significant.be die aantoonde dat de aanhang voor een splitsing in Vlaanderen minstens gegroeid is, ging de VRT een stapje verder: welke moeilijkheden zouden er zijn bij een effectieve overgang tot splitsing? Ik zat al verlekkerd in mijn zetel, en verwachtte een ernstig interview met een historicus, een constitutionalist, een socioloog of enkele politici. Maar wat kreeg ik? Een "flamand de service" die luistert naar de naam Reynebeau.
De reportage begon bij het koninklijk paleis en meteen was de toon gezet. Reynebeau: "Aan het koninklijk paleis zal nooit een Vlaamse Leeuw wapperen ..." - ik vulde in gedachten aan "correct, omdat de voorstanders van een Vlaamse onafhankelijke staat hoofdzakelijk republikeinen zijn", maar Reynebeau was me voor: "omdat Vlaanderen bij een eventuele onafhankelijkheid Brussel verliest"
Godver de godver en mil de ju. Ik word nog kwaad als ik het herlees en ik heb nog niet beslist waarover ik dan het meest kwaad ben. Over het feit dat Reynebeau weer eens zijn belgicistische zelf was, of over het feit dat hij dat ongestoord en zonder enige tegenkanting mocht doen in prime-time op onze staatszender. Bij onafhankelijkheid verliest Vlaanderen Brussel zo zeker alsof één plus een twee is, althans dat wil Reynebeau (en de VRT?) ons doen geloven. Niets van.
Waarom ik dat zo zeker ben? Om twee redenen, waar ik in een latere post (ik werk nu aan een nieuwe reeks over Brussel) dieper op inga. Reden 1: Vlaanderen kan Brussel niet kwijtgeraken, omdat het Brussel nooit "gehad" heeft en reden 2: Vlaanderen kan Brussel niet kwijtgeraken omdat België zelf Brussel al lang kwijt IS. Het lijkt nu misschien nog allemaal wat retoriek, maar ik beloof jullie in mijn volgende posts mijn visie over Brussel in het licht van de staatshervorming uit de doeken te doen. Hier concentreer ik me liever op de belgicistische contrareformatie die nu al meer dan een jaar aan de gang is.
Na de steriele samenwerking tussen De Standaard/Le Soir waarin de grofste platitudes neergepend werden (in de krant stonden foto's van mensen in de straat en de lezers moesten beslissen of ze Walen of Vlamingen zagen - een intellectueel bedroevenswaardig niveau), de ettelijke belgicistische reclames van topbedrijven zoals Carrefour of Delhaize (die allemaal op een of andere manier gelinkt zijn aan "de kleine vijf" van de vroegere Société Générale zoals daar zijn Lippens, D'Avignon, maar ook Van Ypersele De Strihou en Stroobandt), de ronduit crapuleuze culpabilisering van het CGKR rond de zaak-Pfaff , de systematische vervanging van het woord Vlaams door Belgisch in alle sportaangelegenheden (zelfs al gaat het om Tia Hellebaut, Kim Gevaert, Kim Clijsters, Eddy Merx, allemaal Vlamingen), de blindelingse medewerking van alle mediakanalen aan de meersolidariteits-actie van La Derniere Heure en de vakbonden (zoals een ruim interview op Radio 1, terwijl een degelijk interview met de eerste constitutionalist nog steeds moet komen), wordt nu de VRT, de Vlaamse Radio en Televisie, en meerbepaald haar speerpunt Eén ingezet om de communautaire krachten te bedwingen.
Wel beste mediawatchers. Het en zal niet lukken! Meer en meer begint de Vlaamse kiezer te beseffen hoe belangrijk deze regeringsonderhandelingen zijn. Meer en meer heeft men door dat het hoofdzakelijk francofone establishment het Belgisch overheidspatrimonium aan het uitverkopen is. (Francofoon establishment? Nog steeds? ja nog steeds, lees er de anekdotische boeken van De Sy en Ballegeer maar eens op na.) Electriciteitstarieven die 20 % stijgen, de sale-and-lease-back-operaties binnen de spoorwegen waardoor geen trein meer op overschot is als er ook maar één locomotief uitvalt in het hele Belgische net, de absurde postregeling die ervoor zorgt dat een brief die ik aan mijn buurman verstuur eerst naar Charlerloi moet - want daar zijn meer werklozen meneer - ik ben het BEU!
Het is tijd dat schoon schip gemaakt wordt in dat woud van abnormaliteiten, zelfs binnen het Belgische kader. De Vlaamse onafhankelijkheid is nog niet meteen voor morgen, maar we kunnen misschien al beginnen met het uitzuiveren van die onzin. En ben ik voor één keer vaag, dan is dat maar zo.
(Excuseer mij voor het roepen, maar ik doe het nog eens:)
Hasta La Republica Flamenca!
Smithson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten