De laatste weken is het weer alom "solidariteit" die de klok slaat. Vlaanderen zou de solidariteit met Wallonië willen opzeggen en de vakbonden organiseren samen met één Waalse krant een actie (www.reddesolidariteit.be) om "de" solidariteit te redden. Dat de onderhandelingen daar helemaal niet over gaan, maar wel over een betere verdeling van de bevoegdheden, zal hen worst wezen. Zij, die een monopolie hebben op de solidariteitsgedachte zullen die stoute separatisten eens zullen tonen hoe het moet. Solidariteit, daar kan je toch niet tegen zijn? Of toch? Een kleine analyse.
Solidariteit is een HOERA-begrip geworden en tegelijk ook een containerbegrip, de twee essentiële ingrediënten voor een politieke techniek die framing heet. Zoek een nobele zaak waar niemand tegen kan zijn, verbind daar je eigen politieke kleur aan en doe alsof iedereen die het niet eens is met je politiek, ook meteen tegen die nobele zaak is. Werkt altijd. Verkeersveiligheid is rood. Ecotaks is groen. Dat je diezelfde nobele zaak ook aanhangt, maar wel op een andere manier zou willen invullen, dat doet er dan allemaal niet meer toe. Framing is onverbiddelijk. Solidariteit is geframed door wat zichzelf links noemt. Maar laat ons even door het politieke bos kijken en teruggaan naar de essentie van solidariteit.
Voor mij hangen er aan de term solidariteit drie essentiële kenmerken vast: solidariteit is vrijwillig, concentrisch en genereert loyauteit. Daarnaast kent solidariteit nog een aantal ongeschreven wetten zoals de vooronderstelling dat de ontvanger niet ondankbaar is tegenover de gever, de vooronderstelling dat de gever niet armer wordt dan de ontvanger, en de wederkerigheid van solidariteit indien de ontvanger op andere vlakken de gever kan steunen. Maar in essentie gaat het om de eerste drie genoemde kenmerken.
In wat volgt vinden jullie drie posts over deze kenmerken gevolgd door een conclusie.
Hartelijke groet en siempre hasta la republica Flamenca!
Smithson.
Solidariteit is een HOERA-begrip geworden en tegelijk ook een containerbegrip, de twee essentiële ingrediënten voor een politieke techniek die framing heet. Zoek een nobele zaak waar niemand tegen kan zijn, verbind daar je eigen politieke kleur aan en doe alsof iedereen die het niet eens is met je politiek, ook meteen tegen die nobele zaak is. Werkt altijd. Verkeersveiligheid is rood. Ecotaks is groen. Dat je diezelfde nobele zaak ook aanhangt, maar wel op een andere manier zou willen invullen, dat doet er dan allemaal niet meer toe. Framing is onverbiddelijk. Solidariteit is geframed door wat zichzelf links noemt. Maar laat ons even door het politieke bos kijken en teruggaan naar de essentie van solidariteit.
Voor mij hangen er aan de term solidariteit drie essentiële kenmerken vast: solidariteit is vrijwillig, concentrisch en genereert loyauteit. Daarnaast kent solidariteit nog een aantal ongeschreven wetten zoals de vooronderstelling dat de ontvanger niet ondankbaar is tegenover de gever, de vooronderstelling dat de gever niet armer wordt dan de ontvanger, en de wederkerigheid van solidariteit indien de ontvanger op andere vlakken de gever kan steunen. Maar in essentie gaat het om de eerste drie genoemde kenmerken.
In wat volgt vinden jullie drie posts over deze kenmerken gevolgd door een conclusie.
Hartelijke groet en siempre hasta la republica Flamenca!
Smithson.
Powered by ScribeFire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten