Deel II: “De grens ligt bij GEWELD”

<-- Terug naar het eerste deel

A: U beledigt vaak godsdiensten, waarom doet u dat?
T: Ja, omdat ik dat grappig vind, omdat ik alles wat enige status heeft, heeft namelijk ook een vorm van macht, en macht corrumpeert altijd. Het moet geridiculiseerd kunnen worden, als het niet meer kan, dan krijg je enge toestanden, een dictatuur of zoiets. En daarom moet dat gebeuren vind ik.
(Groot applaus uit de zaal)
T: Hurt me baby
A: U wilt een doel bereiken met dat beledigen
T: Nee, ik wil mensen laten lachen
A: U wilt geen doel bereiken? Dus als u christenen een bepaalde naam noemt offe …
T: Een doel? Nee, ik kijk naar de wereld en dan zie ik dingen en sommige dingen vind ik ontzettend grappig of belachelijk of lachwekkend of of stom. En dan maak ik daar programma’s over en laat ik daar mensen mee lachen.
A: U lacht de hele tijd, kunnen we effe serieus doen?
T: Nou ben ik eens serieus!
A: Ayaan Hirshi Ali, daar bent u denk ik wel mee eens, heeft in Berlijn anderhalf jaar geleden, heeft zij geroepen dat zij het recht heeft om te beledigen.
T: Ja
A: Dat vindt u ook?
T: Ik vind dat je dat recht moet kunnen hebben ja
A: Maar dat is heel anders dan het recht op vrijheid van meningsuiting?
T: Nou, een mening kan beledigend zijn, snap je? Dus het kan zijn, dat als ik mijn mening geef, dat dat voor iemand anders beledigend is. Bovendien is belediging voor sommige mensen gewoon, ja, een waarheid die ze liever niet willen horen. En dan zou dat kunnen betekenen van “O, daar mogen we daar niet meer over praten, want dat is beledigend.” Dat is heel erg multi-interpretabel.
(Luid applaus)
A: Zegt u nou dat u wel met voorbedachten rade beledigt of niet met voorbedachten rade?
T: Nou, als ik programma’s maak, of zo’n liedje maak dan wil ik een leuk lied maken, waarom gelachen kan worden en een belediging kan ook heel erg grappig zijn.
A: Waar ligt de grens?
T: (Heel nadrukkelijk) De grens ligt bij GEWELD. (Beginnend applaus, onderbroken door interviewsters)


Hier komt de ware discussie op gang. Teeuwen raakt hier een essentieel onderdeel aan van het discours van de vrije meningsuiting, namelijk dat er geen “goede” en “slechte” vrije meningsuiting bestaat. Elke normatieve interpretatie van de vrijheid van meningsuiting, bijvoorbeeld met de – overigens lovenswaardige – bedoeling om bepaalde bevolkingsgroepen “te ontzien” ontaardt vroeg of laat in een totalitaire ingesteldheid. Maken we de vrijheid van meningsuiting wél interpretabel, dan is het hek immers van de dam, want dan kan elke bevolkingsgroep die zich beledigd voelt de onderdrukking van kritiek op zijn of haar gedrag als “slechte” vrije meningsuiting brandmerken en laten verbieden.

In de tijd van Hitler waren er ook wetten om de natie te beschermen. Iedereen die “on-Duitse” gevoelens koesterde kon meteen worden gearresteerd. Wat on-Duitse gevoelens dan wel mochten inhouden, werd echter nooit bepaald. Dit zette natuurlijk de deur wijd open voor de vervolging van politieke dissidenten die geen verhaal hadden tegen deze intellectueel oneerlijke tactiek. In Vlaanderen merken we trouwens hetzelfde met het concept racisme. Terwijl zelfs het CGKR op haar eigen site géén definitie van racisme heeft, worden mensen wel vervolgd en om de oren geslagen met een schuldgevoel . Dit overviel bijvoorbeeld Jean-Marie Pfaff, die een zwarte tuinman een schop verkocht en meteen als racist werd gebrandmerkt. Dit komt sterk in de buurt van een Gedanke-polizei, zoals die in Oost-Duitsland bestond voor de val van de muur.

Teeuwen heeft ook gelijk als hij zegt dat beledigingen voor sommige mensen waarheden zijn die ze liever niet horen. Dit is een duidelijke vingerwijzing naar de hypocrisie van de moslimgemeenschap inzake seksualiteit, waar hij later in het interview nog op terug zal komen. Terwijl kuisheid de norm is, wordt er nogal wat afgeneukt voor het huwelijk. Ook bezoek aan prostituees is heel gewoon. Dat heb ik zelf meegemaakt toen ik in de Noordwijk werkte: een belangrijk deel van het cliënteel van de prostituees kwam uit de wijk zelf: mannelijke buurtbewoners die op vrijdagmorgen netjes naast elkaar in de moskee zitten, en de avond ervoor van bil geweest zijn omdat ze nog geen vrouw gevonden hebben. Ook de beledigende houding van de moslimman (later in het programma, eveneens te vinden op youtube) wordt hier op de korrel genomen.

Laatste belangrijke punt dat Teeuwen hier aangeeft is de grens: GEWELD. Natuurlijk er ook psychologisch en moreel geweld, maar indien we dit te sterk gaan nuanceren, zetten we de deur weer wagenwijd open voor multi-interpreteerbaarheid. Zo kan een migrant zich moreel geweld aangedaan voelen als men hem verplicht Nederlands te leren. De grens mag dus wel degelijk bij fysiek geweld gelegd worden. Om te verhelpen aan de rechtmatige bekommernis dat moreel en/of psychologisch geweld inderdaad ook schade kunnen aanrichten, zou ik aan die grens nog een buffer toevoegen: niemand mag oproepen tot geweld tegen een bepaalde bevolkinggroep.

In een open, pluralistische democratie, mag elke mening tentoongespreid worden, zelfs als die beledigend is. Vanaf het moment dat we meningen gaan censureren, is er geen norm meer voor beledigingen: elke uitspraak in mijn richting kan ik als een belediging ervaren. Veel consequenter is mensen elkaar effectief te beledigen, en ze er dan ook de gevolgen van te laten dragen. Laster en eerroof is strafbaar, racisme ook. Die wetten bestaan, laat de burger er dan ook gebruik van maken.

HLRF!

Smithson

--> door naar het derde deel