Geen commentaar

Jean-Luc Dehaene, een eersteklas politicus van de oude "geen commentaar"-politieke cultuur, wordt door de koning vanuit de catacomben van de Europese politiek gehaald om het land te redden. Hij zal er moeten in slagen een compromis te vinden dat aan elke kant van de taalgrens als een overwinning kan uitgelegd worden. Alleen ... hoe kan je een overwinning behalen in een federatie met twee grote delen, zonder dat andere deel te schaden? Dat kan enkel door te hervormen wat al lang hervormd is: Art 35 van de gecoördineerde grondwet. Dat artikel bepaalt dat al hetgene wat niet uitdrukkelijk toegewezen is aan de federale staat, een bevoegdheid is van de gewesten. Alleen werd die lijst nooit opgemaakt. In die lacune nestelthet politiek zwaargewicht zich van weleer: klaar voor een rondje schijnonderhandelingen?


De verkiezingen van 10 juni hebben de kaarten communautair serieus moeilijk geschud: Vlaanderen heeft Vlaams gestemd en de politiek zal het geweten hebben: een status-quo voor VB, een sterke LDD en een klaterende overwinning voor het kartel CD&V/N-VA. Aangezien al deze partijen zich sterk gemaakt hebben dat ze er een volgende staatshervorming zullen doorduwen in het voordeel van de Vlamingen, zullen ze ook keihard afgerekend worden op deze stellingnames, en dat weten ze. De druk is dus hoog. Dat de Walen in feite niets vragen en er dus ook geen wisselgeld in de onderhandelingsschaal ligt, maakt de zaken er niet gemakkelijker op.

De enige manier om uit de patstelling te geraken, is het toepassen van een typisch Belgische truc: het opstellen van een zo danig groot en ingewikkeld akkoord dat niemand nog exact kan uitleggen wat het is. Vraag aan een constitutionalist wat het Sint-Michielsakkoord exact inhoudt en hij heeft een dag nodig om het je uit te leggen; alleen de grendelgrondwet van ’70, ontworpen door onze aller broeder Eyskens is superduidelijk een overwinning van de Walen geweest.

Sindsdien wordt het er met elke staatshervorming rommeliger op. Dat levert het grote voordeel voor de Walen dat de Vlamingen zelfs niet meer weten welke delen van de vorige akkoorden vandaag de dag al of niet uitgevoerd zijn, met het tragische gevolg dat we voor sommige dingen zelfs twee keer een prijs betalen. Deze keer zal het niet anders zijn. Zelfs Eric Van Rompuy, een man met een zekere Vlaamse reflex, en daardoor duidelijk gemandateerd in de Rand rond Brussel, maakte in Ter Zake van dinsdag 3 juli al de bocht door te stellen dat de splitsing van BHV “in een groter pakket van maatregelen zou moeten opgenomen worden”. Lees: nog eens zal moeten betaald worden.

Hetzelfde deden we met de overtredingen in Voeren. Hadden we toentertijd gewoon het been stijf gehouden en ons beroepen op de taalwetten in het Nederlandse taalgebied, dan was het nooit zover gekomen met Voeren. We laten ons altijd op de kast jagen. Ook in BHV staat het gerecht aan onze kant: de kieskring moet gesplitst worden, anders kunnen er geen nieuwe federale verkiezingen georganiseerd worden. Indien de Walen dit niet willen, blokkeren zij dus de Belgische federale staat. Maar toch tonen we ons meteen al bereid nog eens te betalen voor BHV. We zetten ons in de onderhandelingen dus meteen al met de kont bloot.

Waag ik mij dan toch maar even aan een voorspelling “in tempore non suspecto?” Dehaene zal een schijnstaatshervorming onderhandelen over iets wat eigenlijk geen wezenlijke veranderingen zal aanbrengen in de staatsstructuur, en hij zal het zo danig weten te verpakken dat elke politieke groepering dit aan zijn achterban zal weten te verkopen. Al snel zullen de meeste politici tegenspreken dat het verder uitwerken van een artikel dat al in de grondwet staat, eigenlijk geen antwoord betekent op de groeiende communautaire spanningen. Deze staatshervorming zal historisch genoemd worden, de laatste van een reeks van zes, en Dehaene zal gelauwerd worden als een groot staatsman. De Vlamingen zullen voor tenminste tien jaar wezenloos achterblijven, proberend te begrijpen waar het dit keer misgelopen is. Ondertussen krijgt de locomotief uit Vilvoorde een adellijk lintje en is de goegemeente helemaal verward over de te volgen koers.

Jammer maar helaas.

HLRF!

Smithson.

Powered by ScribeFire.