Vlaamse vrienden,
Yves Leterme. De man die in het voorbije anderhalfjaar zowel opgehemeld als verguisd werd. Hoe hij de mentale kracht blijft opbrengen om het zo lang vol te houden, ik weet het niet. Ofwel heb je een olifantenhuid van ettelijke centimeters dik, ofwel heb je een extreme controle over je gezichtsspieren, maar sterf je van binnen. Nooit zie ik hem in de regeringsbanken ook maar een krimp geven, zelfs al beleven we de grootste communautaire crisis ooit.
Persoonlijk was ik al een tijdje geleden afgehaakt. De begroting klopte niet, er was geen enkel communautair lichtpuntje, en deze regering leek ondanks alles te kunnen verder regeren tot 2011. Even had ik zelfs zin om de hele mikmak overboord te gooien. Waar is politieke interesse nog nuttig voor als je in een land leeft waar je nooit een recht eind aan iets kan krijgen?
Ik ging op café en voor het eerst kon ik het foert-gevoel delen met de bouwvakkers die daar na hun werk nog een pint kwamen drinken. Ik kon mij perfect vinden in de redeneringen aan de toog: (vertaald uit het West-Vlaams): "De grote he meneer, die foefelen onder elkaar, en mogen alles. Maar als wij een kwartier te laat op ons werk komen, gaat er een half uur pré af. En nu gij!"
Ik kon niet anders dan ze gelijk geven. Maar dat duurde niet lang. Toen het over Leterme ging kreeg hij verbazend veel krediet. Dezelfde arbeiders die een minuut geleden nog zaten te fulmineren tegen het systeem, waren opvallend zacht voor de ex-premier. Terwijl die in mijn ogen zowat alle kiesbeloftes gebroken heeft die er te breken vallen.
Dat kon ik niet in één beeld vatten. Ik confronteerde hen met deze inconsistentie. En toen kwam iets naar boven dat mijn natie zo typeert: (niet vertaald uit het West-Vlaams): "Ne West-Vloaming meugt noois gin iêste mienister zin." Was me dat even schrikken. Het mislukken van Leterme was dus niet te wijten aan het verbreken van zijn kiesbeloftes, maar aan het feit dat hij eigenlijk het slachtoffer was van sabotage. Onzen Yves probeert wel, maar iedereen is er tegen. Dat was zo'n beetje de teneur.
Op weg naar huis besefte ik dat ik mijn politieke interesse nooit zou kunnen loslaten. Tientallen nieuwe vragen waren immers geboren: "In hoeverre is het mislukken van een politicus zijn eigen verantwoordelijkheid, dan wel die van een systeem? En wat zeggen de uitspraken van die mensen op café eigenlijk over ons als natie. Welke mentaliteit zorgt er toch voor dat wij zoveel meer respect hebben voor verliezers dan voor winnaars? Hoe is het mogelijk dat iemand die zo overduidelijk gekozen heeft voor de macht boven zijn idealen de status krijgt van kalimero? Wat zit er toch in ons dat dat zo normaal vindt? Zou een vergelijkbaar scenario in Nederland denkbaar zijn? Zouden politici die hun woord daar breken ook zoveel krediet krijgen. Zouden zij überhaupt nog een politieke toekomst hebben? Wat is een woord voor een Belgisch politicus eigenlijk waard?"
Ik zette me thuis aan mijn bureau, en het eerste wat in me opkwam, was een frase van Gezelle: "Doe stille voort". Dat is de titel geworden van een stuk dat probeert te onderzoeken of het waar is dat Leterme genekt is door "het systeem", maar ook wat zijn eigen verantwoordelijkheden daarin zijn. Welke keuzes heeft hij zelf gemaakt, en welke werden aan hem opgedrongen.? Welk deel van zijn politiek handelen kunnen we dus inderdaad afschrijven op het systeem, en welk deel niet? Onvermijdelijk schiet de analyse te kort, is mijn visie te eenzijdig, beschik ik niet over genoeg kennis. Maar met je gut-feeling kom je al een heel eind.
Het stuk begint met een communautaire analyse, en analyseert verder het Fortis-débacle. Ik probeer door het overlopen van de meest rampzalige week uit de Belgische geschiedenis (die van maandag 29 september 2008 tot zondag 5 oktober 2008) met de beperkte outside-information die ik heb, voor mij, en voor die arbeiders op café, op een rijtje te zetten wat er gebeurd is.
Nu gewoon nog bedenken hoe je uitgelegd krijgt dat men naar mijn mening een bank gekocht heeft voor 9 miljard euro, en er 9,6 miljard euro cash voor teruggekregen heeft. Zucht. Magritte had nergens anders kunnen leven.
Hier het artikel
Vlaamse groeten,
Brecht.
Yves Leterme. De man die in het voorbije anderhalfjaar zowel opgehemeld als verguisd werd. Hoe hij de mentale kracht blijft opbrengen om het zo lang vol te houden, ik weet het niet. Ofwel heb je een olifantenhuid van ettelijke centimeters dik, ofwel heb je een extreme controle over je gezichtsspieren, maar sterf je van binnen. Nooit zie ik hem in de regeringsbanken ook maar een krimp geven, zelfs al beleven we de grootste communautaire crisis ooit.Persoonlijk was ik al een tijdje geleden afgehaakt. De begroting klopte niet, er was geen enkel communautair lichtpuntje, en deze regering leek ondanks alles te kunnen verder regeren tot 2011. Even had ik zelfs zin om de hele mikmak overboord te gooien. Waar is politieke interesse nog nuttig voor als je in een land leeft waar je nooit een recht eind aan iets kan krijgen?
Ik ging op café en voor het eerst kon ik het foert-gevoel delen met de bouwvakkers die daar na hun werk nog een pint kwamen drinken. Ik kon mij perfect vinden in de redeneringen aan de toog: (vertaald uit het West-Vlaams): "De grote he meneer, die foefelen onder elkaar, en mogen alles. Maar als wij een kwartier te laat op ons werk komen, gaat er een half uur pré af. En nu gij!"
Ik kon niet anders dan ze gelijk geven. Maar dat duurde niet lang. Toen het over Leterme ging kreeg hij verbazend veel krediet. Dezelfde arbeiders die een minuut geleden nog zaten te fulmineren tegen het systeem, waren opvallend zacht voor de ex-premier. Terwijl die in mijn ogen zowat alle kiesbeloftes gebroken heeft die er te breken vallen.
Dat kon ik niet in één beeld vatten. Ik confronteerde hen met deze inconsistentie. En toen kwam iets naar boven dat mijn natie zo typeert: (niet vertaald uit het West-Vlaams): "Ne West-Vloaming meugt noois gin iêste mienister zin." Was me dat even schrikken. Het mislukken van Leterme was dus niet te wijten aan het verbreken van zijn kiesbeloftes, maar aan het feit dat hij eigenlijk het slachtoffer was van sabotage. Onzen Yves probeert wel, maar iedereen is er tegen. Dat was zo'n beetje de teneur.
Op weg naar huis besefte ik dat ik mijn politieke interesse nooit zou kunnen loslaten. Tientallen nieuwe vragen waren immers geboren: "In hoeverre is het mislukken van een politicus zijn eigen verantwoordelijkheid, dan wel die van een systeem? En wat zeggen de uitspraken van die mensen op café eigenlijk over ons als natie. Welke mentaliteit zorgt er toch voor dat wij zoveel meer respect hebben voor verliezers dan voor winnaars? Hoe is het mogelijk dat iemand die zo overduidelijk gekozen heeft voor de macht boven zijn idealen de status krijgt van kalimero? Wat zit er toch in ons dat dat zo normaal vindt? Zou een vergelijkbaar scenario in Nederland denkbaar zijn? Zouden politici die hun woord daar breken ook zoveel krediet krijgen. Zouden zij überhaupt nog een politieke toekomst hebben? Wat is een woord voor een Belgisch politicus eigenlijk waard?"
Ik zette me thuis aan mijn bureau, en het eerste wat in me opkwam, was een frase van Gezelle: "Doe stille voort". Dat is de titel geworden van een stuk dat probeert te onderzoeken of het waar is dat Leterme genekt is door "het systeem", maar ook wat zijn eigen verantwoordelijkheden daarin zijn. Welke keuzes heeft hij zelf gemaakt, en welke werden aan hem opgedrongen.? Welk deel van zijn politiek handelen kunnen we dus inderdaad afschrijven op het systeem, en welk deel niet? Onvermijdelijk schiet de analyse te kort, is mijn visie te eenzijdig, beschik ik niet over genoeg kennis. Maar met je gut-feeling kom je al een heel eind.
Het stuk begint met een communautaire analyse, en analyseert verder het Fortis-débacle. Ik probeer door het overlopen van de meest rampzalige week uit de Belgische geschiedenis (die van maandag 29 september 2008 tot zondag 5 oktober 2008) met de beperkte outside-information die ik heb, voor mij, en voor die arbeiders op café, op een rijtje te zetten wat er gebeurd is.
Nu gewoon nog bedenken hoe je uitgelegd krijgt dat men naar mijn mening een bank gekocht heeft voor 9 miljard euro, en er 9,6 miljard euro cash voor teruggekregen heeft. Zucht. Magritte had nergens anders kunnen leven.
Hier het artikel
Vlaamse groeten,
Brecht.
Brecht,
BeantwoordenVerwijderenVooreerst een prachtig artikel. Je geeft een zeer mooie samenvatting van wat er het laatste jaar gebeurd is. Maar we blijven met veel vragen achter.
Ik heb altijd de indruk gehad dat ons een belangrijk deel van de affaire ontnomen is en dat we het niet te zien gekregen hebben. Als een man met drie licenties zich zo in het zak laat zetten ... kan dat wel ?
De uitverkoop van Fortis aan Frankrijk wil toch ook zeggen dat de spaarcenten van de Vlamingen in Franse handen vallen ? Wie had daar bij de CD&V voordeel bij ? Kon de Vlaamse regering bijvoorbeeld overgegaan hebben tot het verwerven van Fortis (via het stellen van garanties) ? Kon de Belgische regering de aandelen op de beurs gekocht hebben om het zakken van het aandeel tegen te gaan ? Kan dat nu nog ? Hoeveel aandelen, aan +/- 1 euro ? Welke impact zou dat hebben ?
vwr
Beste Wvr,
BeantwoordenVerwijderenDe vragen die je stelt zijn pertinent, maar ik heb er ook geen antwoord op. Ik denk dat de Vlaamse Regering zich moeilijk borg had kunnen stellen voor Fortis, aangezien zich borg stellen als staat moeilijk gaat als je zelf geen centrale bank hebt (denk ik).
Je vraag rond het inkopen van aandelen kan ik niet beantwoorden. Ik vraag me wel af of het overheden überhaupt wel toegelaten is om koersen te manipuleren door het aankopen van aandelen.
Wat ik wel weet is dat Fortis nooit verkocht hoefde te worden. ING heeft gediend als stormram om de Belgische regering in een positie te wringen van waaruit ze niet anders meer konden dan verkopen. Die hebben het handig gespeeld, en het is pas achteraf dat de truc duidelijk geworden is.
Maar na die operatie op vrijdag, is de verkoop op zondag eigenlijk onvergefelijk: je bank is net met 12,8 miljard aan liquiditeit versterkt, volledig eigendom van de staat, en op maandag vloeit nog eens 34 miljard aan liquiditeit terug?
Wie zou met zo'n troeven in handen in godsnaam verkopen? Enkel Franstaligen voor wie Frankrijk La Grande Patrie is. Ik ben voorstander van een onafhankelijke republiek Vlaanderen, maar dan mag ik van de voorstanders van het behoud van België toch tenminste verwachten dat ze in de belangen van het land handelen. Quod non.
Brecht,
BeantwoordenVerwijderenHet fundamentele probleem is dat Vlaanderen geen eigen financiering heeft en zich dus niet garant kan stellen. Want in geval van nood zou ze beroep moeten doen op de Federale staat. Of zelf leningen aangaan bij financiële instellingen ... bij Fortis ?
Toegelaten om koersen te manipuleren ? Dat is toch wat Leterme gedaan heeft ? De koers daalde omdat de beurs dacht dat Fortis meer schulden had dan ze kon verwerken, en daarom is Leterme eerst bijgesprongen en vervolgens moest er (zogezegd) een solvabele overnemer gezocht worden. Maar men had de koers ook kunnen afblokken door de aandelen eenvoudig op te kopen (via een kleinere bank eventueel die dan bvb in opdracht handelde en de centen kreeg van de overheid) en ze gedurende bijvoorbeeld vijf jaar in pand te houden met de belofte om ze niet te verkopen (en ik laat in het midden of Vlaanderen of België dat moest doen).
Maar in essentie om tot eigen financiering (ik bedoel dan : meer dan wat kleinere rechten uit de federale begrotingstrommel) te komen, moet je over een staatsstructuur beschikken of een grondwet hebben die het toelaat. Dit voorval bewijst mi dat Vlaanderen dringend over een eigen fiscaliteit moet beschikken om de toekomst van zijn burgers veilig te stellen.
Maar de fundamentele vraag blijft : hoe komt het dat een man (met drie licenties) zo snel overgaat tot de verkoop aan het buitenland van de grote financiële instelling van België als de Belgische staat toch zoveel moest bijleggen. Je kan toch bezwaarlijk stellen dat hij het deed om de begroting in evenwicht te houden ?
Je kan natuurlijk veronderstellen dat hij gerold werd door de IJsberg van Wallonië. Maar dat lijkt mij te simpel. Zou het kunnen dat hij gerold werd door zijn eigen partij ? Naar mijn mening (maar ik ben ter zake niet voldoende op de hoogte) zijn er een aantal loose ends die uitgezocht moeten worden om het verhaal te doorgronden.
Maar dat een premier met drie licenties zich vergist heeft, terwijl hij de teugels vast heeft van de grootste partij in Vlaanderen, die vertakt is in alle sectoren van België, met professoren allerhande in de eigen rangen, daar geloof ik niet veel van.
Een ander aspect hetwelk mij hierbij opvalt is dat de N-VA niet echt over een 'economische vleugel' beschikt die op de hoogte is van dergelijke zaken. Want de echte macht ligt mi in belangrijke mate in de economie.
Wat ik in de Fortis-kwestie niet kan begrijpen, is hoe een bedrijf die jaar na jaar zo'n grote winsten gemaakt heeft, (quasi) geen reserves heeft om een financiele tegenslag tegen te gaan.
BeantwoordenVerwijderenWat ik ook niet bebrijp, is waarom iedereen het systeem van de beurs blijft steunen. De beurs is niets anders dan het systematisch opkloppen van bedrijfsgegevens. Een beursnotering van een bedrijf is in geen enkele mate gelinkt aan de effectieve waarde van het bedrijf. Aandelen op de beurs verkopen, komt voor mij overeen met lucht in pakjes verkopen. Als iemand vindt dat het mooie blauwe lucht is, wil hij er veel geld voor geven, en voor regenwolken, geeft niemand nog een frank.
Indien een bedrijf gewaardeerd zou worden volgens zijn omzet, solvabiliteit, ... in plaats van een gevoelsmatige waarde of een gerucht, was er helemaal nooit zo'n grote krisis geweest.
Enkel op de beurs en in de politiek kan met ermee weg raken, zoveel lucht te verkopen.
Beste Robbedaya,
BeantwoordenVerwijderenJe afkeur voor beurstoestanden had ik vroeger ook, maar nu niet meer. Ik schrijf er binnenkort een stukje over, waarin ik uitleg dat indien de beurs niet had bestaan, men ze zeker had uitgevonden. Moeten uitvinden.
Beste groeten,
Brecht.
aan alle posters...beste wensen voor 2009
BeantwoordenVerwijderengc
Heeft u een lening of een investering nodig om uw schulden af te betalen of uw rekeningen te betalen of een leuke zaak te starten?
BeantwoordenVerwijderenWij bieden u het kredietbedrag van 1000 tot 15.000.000 euro met een looptijd van 1 maand tot 20 jaar, afhankelijk van het gevraagde bedrag
een zeer aantrekkelijke vaste jaarlijkse rentevoet van 3% voor iedereen
gevraagde bedragen.
E-mail: Rolandgadner@outlook.de