Vanmorgen was ik meteen klaarwakker. In "Voor de dag" op Radio 1 hoorde ik onze aller Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding verklaren dat Jean-Marie Pfaff zich racistisch gedragen had in een uitzending van een van de afleveringen van de reality-soap "De Pfaffs" op tv. De beste voetballer die ons land ooit gehad heeft werd verweten dat hij de zwarte tuinman van het hotel in Barbados waar hij op dat moment verbleef, een schop voor de kont gegeven had en dat zo'n gedrag racistisch was. Jean-Marie Pfaff, zich van geen kwaad bewust, reageerde daarop in het programma "Wilde geruchten", eveneens op Radio 1, zich verontschuldigend als hij inderdaad racistisch zou geweest zijn.
Dit alles laat op mij een wrange indruk na. Had Jean-Marie een schop verkocht aan iemand met ons huidskleurtje dan had daar geen haan naar gekraaid, al is het toedienen van schoppen natuurlijk nooit een mooie zaak. Voor alle duidelijkheid, ik heb de beelden zelf niet gezien, maar ik vraag me ten stelligste af of die schop bedoeld was zoals meneer De Witte die interpreteert? Wie geeft om te lachen nooit eens een duwtje gegeven naar een klasgenoot of voetbalmakker? En hoeveel vaders geven hun zonen geen voetje in het zitvlak, meer met speelse bedoelingen dan om iemand echt pijn te doen? En zelfs al wou Jean-Marie die zwarte tuinman pijn doen, wie zegt dat zijn bedoelingen daarom racistisch waren? Hoe kan onze omnisciente Dewitte weten dat Jean-Marie hem schopte net omdát de man zwart was. Ik kan wel duizenden redenen bedenken om iemand te schoppen. Ik heb pas een probleem als die persoon toevallig ook zwart is, want dan kan er altijd iemand klaarstaan met het moraliserende vingertje om te beweren dat je een racist bent.
Dit is nog maar eens een illustratie van de absurditeit waarmee racisme "bestreden" beweert te worden. Niet enkel Jean-Marie, maar ook vele gewone mensen worden geculpabiliseerd als zijnde racisten, terwijl ze soms heel goede redenen kunnen hebben om iemand - die dan toevallig van een andere cultuur is of een andere huidskleur of godsdienst heeft - niet leuk te vinden. Wie een Arabische buurman heeft die geen woord Frans, laat staan Nederlands spreekt, maar wel altijd tot twee drie uur 's nachts zijn kinderen op de stoep laat lawaai maken, mag dat voor mijn part gerust een ambetante situatie vinden. Wanneer na verschillende pogingen tot contact en alle beloftes ten spijt zonder resultaat zo iemand die buurman een regelrechte klootzak vindt mag dat van mij ook. Maar maakt hem dat tot een racist? Dat is helemaal niet vast te stellen. Zelfs wanneer iemand zijn buurman zou verwijten voor klote-Arabier, dan nog hoeft dat nog geen bewijs te zijn dat men racist is. Ik roep ook regelmatig klootzak vanuit mijn wagen tegen de zoveelste Franse hufter die op een klein veldwegje geen millimeter wil uitwijken als we elkaar moeten kruisen. Ben ik dan een racist? Helemaal niet.
En toch zouden mensen zich schuldig moeten voelen als ze een migrant onaangepast of hinderlijk vinden, terwijl die ervaring van hinderlijkheid intrinsiek niets te maken heeft met zijn of haar huidskleur, maar wel met het onaangepast gedrag dat zich stelt. Met andere woorden, zou een Vlaming hetzelfde hinderlijke gedrag vertonen, dan zouden we net zo reageren. Maar net omdat het een vreemdeling betreft blijkt dat net iets moeilijker, omdat steeds de mogelijkheid bestaat dat de aanklager van dat gedrag als racist bestempeld wordt.
Ook in onze frustraties mogen we de nieuwe inwijkeling niet discrimineren. Zij hebben evenveel recht als onze medeburgers om bekritiseerd en ja zelfs beledigd te worden. Immers, als we dat niet doen, stellen we onnatuurlijk gedrag. Als een Vlaamse medemens ons op de tram irriteert, laten we dat ook blijken, waarom zouden we dat dan niet mogen laten blijken jegens nieuwe Vlamingen? Als we een ander gedrag vertonen tegenover hen, als we dus onderscheid maken in ons gedrag afhankelijk van de persoon die voor ons staat, is dat dan geen discriminatie? Trouwens, indien we dat uit angst als racist bestempeld te worden niet zouden doen, geven we ook een verkeerd signaal. Het is voor een inwijkeling zowiezo al moeilijk om zich een beeld te vormen van de zeden van het land waarin men terecht gekomen is, laat staan dat zijn omgeving waarvan hij net wil leren hoe zich te gedragen zich bewust anders zou gedragen, telkens hij ermee in contact komt.
Enfin, over discriminatie en racisme is het laatste nog niet gezegd, maar het is duidelijk dat de heksenjacht erop soms lachwekkende proporties aanneemt. Dus Jozef, ne welgemeende fuck you. Als je ergens een moedervlekje hebt waarop je je zou kunnen beroepen om mij racist te noemen, ga gerust je gang.
HLRF!
Smithson
Dit alles laat op mij een wrange indruk na. Had Jean-Marie een schop verkocht aan iemand met ons huidskleurtje dan had daar geen haan naar gekraaid, al is het toedienen van schoppen natuurlijk nooit een mooie zaak. Voor alle duidelijkheid, ik heb de beelden zelf niet gezien, maar ik vraag me ten stelligste af of die schop bedoeld was zoals meneer De Witte die interpreteert? Wie geeft om te lachen nooit eens een duwtje gegeven naar een klasgenoot of voetbalmakker? En hoeveel vaders geven hun zonen geen voetje in het zitvlak, meer met speelse bedoelingen dan om iemand echt pijn te doen? En zelfs al wou Jean-Marie die zwarte tuinman pijn doen, wie zegt dat zijn bedoelingen daarom racistisch waren? Hoe kan onze omnisciente Dewitte weten dat Jean-Marie hem schopte net omdát de man zwart was. Ik kan wel duizenden redenen bedenken om iemand te schoppen. Ik heb pas een probleem als die persoon toevallig ook zwart is, want dan kan er altijd iemand klaarstaan met het moraliserende vingertje om te beweren dat je een racist bent.
Dit is nog maar eens een illustratie van de absurditeit waarmee racisme "bestreden" beweert te worden. Niet enkel Jean-Marie, maar ook vele gewone mensen worden geculpabiliseerd als zijnde racisten, terwijl ze soms heel goede redenen kunnen hebben om iemand - die dan toevallig van een andere cultuur is of een andere huidskleur of godsdienst heeft - niet leuk te vinden. Wie een Arabische buurman heeft die geen woord Frans, laat staan Nederlands spreekt, maar wel altijd tot twee drie uur 's nachts zijn kinderen op de stoep laat lawaai maken, mag dat voor mijn part gerust een ambetante situatie vinden. Wanneer na verschillende pogingen tot contact en alle beloftes ten spijt zonder resultaat zo iemand die buurman een regelrechte klootzak vindt mag dat van mij ook. Maar maakt hem dat tot een racist? Dat is helemaal niet vast te stellen. Zelfs wanneer iemand zijn buurman zou verwijten voor klote-Arabier, dan nog hoeft dat nog geen bewijs te zijn dat men racist is. Ik roep ook regelmatig klootzak vanuit mijn wagen tegen de zoveelste Franse hufter die op een klein veldwegje geen millimeter wil uitwijken als we elkaar moeten kruisen. Ben ik dan een racist? Helemaal niet.
En toch zouden mensen zich schuldig moeten voelen als ze een migrant onaangepast of hinderlijk vinden, terwijl die ervaring van hinderlijkheid intrinsiek niets te maken heeft met zijn of haar huidskleur, maar wel met het onaangepast gedrag dat zich stelt. Met andere woorden, zou een Vlaming hetzelfde hinderlijke gedrag vertonen, dan zouden we net zo reageren. Maar net omdat het een vreemdeling betreft blijkt dat net iets moeilijker, omdat steeds de mogelijkheid bestaat dat de aanklager van dat gedrag als racist bestempeld wordt.
Ook in onze frustraties mogen we de nieuwe inwijkeling niet discrimineren. Zij hebben evenveel recht als onze medeburgers om bekritiseerd en ja zelfs beledigd te worden. Immers, als we dat niet doen, stellen we onnatuurlijk gedrag. Als een Vlaamse medemens ons op de tram irriteert, laten we dat ook blijken, waarom zouden we dat dan niet mogen laten blijken jegens nieuwe Vlamingen? Als we een ander gedrag vertonen tegenover hen, als we dus onderscheid maken in ons gedrag afhankelijk van de persoon die voor ons staat, is dat dan geen discriminatie? Trouwens, indien we dat uit angst als racist bestempeld te worden niet zouden doen, geven we ook een verkeerd signaal. Het is voor een inwijkeling zowiezo al moeilijk om zich een beeld te vormen van de zeden van het land waarin men terecht gekomen is, laat staan dat zijn omgeving waarvan hij net wil leren hoe zich te gedragen zich bewust anders zou gedragen, telkens hij ermee in contact komt.
Enfin, over discriminatie en racisme is het laatste nog niet gezegd, maar het is duidelijk dat de heksenjacht erop soms lachwekkende proporties aanneemt. Dus Jozef, ne welgemeende fuck you. Als je ergens een moedervlekje hebt waarop je je zou kunnen beroepen om mij racist te noemen, ga gerust je gang.
HLRF!
Smithson
Powered by ScribeFire.
ge hebt gelijk dat er niet gediscrimineerd mag worden in de reacties die men heeft ten aanzien van irritante medemensen. Maar wat je wel moet begrijpen is dat racistisch gedrag of racistische beledigingen niet kunnen. Als uw Marokkaanse buurman irritant is mag je hem dat gerust zeggen. En ge moogt hem van mijn part de huid vol schelden (ik vind dat persoonlijk niet nodig maar soit), maar de grens ligt in de woorden die ge gebruikt. Als ge hem voor vuile makkak uitscheld is dat wel racistisch, dat ge nu zelf een echte racist zijt of niet heeft er niets mee te maken... Het feit dat gij zijn huidskleur onbewust linkt aan het feit dat hij irritant is maakt dat ge racistische vooroordelen hebt. Ik beoordeel u daarmee niet. Als ik op straat een bende luidruchtige Marokanen tegenkom voel ik mij ook minder op mijn gemak dan wanneer ik een groep oude vrouwtjes passeer. Dat zijn vooroordelen, en die zijn nodig om mensen in hokjes te steken, wat essentieel is om in ons verstand onze gecompliceerde wereld te versimpelen. Als ge echter een irritant persoon uitscheld en daarbij huidskleur-gerelateerde uitspraken maakt is dat totaal irrelevant, en dus racisitisch getint.
BeantwoordenVerwijderenZonder in de diepte te willen ingaan op het Pfaff incident, moet ge u toch afvragen: had onze wereldkeeper zijn tuinman ook geschopt als die mens blank was? Of heeft hij zijn fatsoen misschien gemakkelijker opzijgeschoven omdat "negers toch niks anders begrijpen"?