Als macht een middel is om politieke doelen te realiseren, dan maken onze Vlaamse media toch wel heel rare analyses. Terwijl aan de overkant van de taalgrens alle media zich solidair achter hun politici scharen, leggen onze journalisten de positie van Leterme uit als quasi onhoudbaar. In elk krantencommentaar, of het nu in De Morgen of De Standaard is, wordt hij verweten te falen in zijn opdracht. "Leterme slaagt er niet in een regering te vormen." "Leterme muurvast". Vanwaar toch die fixatie op Leterme? Moet hij dan premier worden, koste wat het kost? Liefst niet. Want wat zijn we met een iemand die premier wordt over een regering die niet kan doen wat haar grootste samenstellende partijen beloofd hebben: de splitsing van BHV en een grote staatshervorming? Er is een valse fixatie op dat premierschap bezig. En daar moeten we van af.
Stel u volgend scenario eens voor: Leterme slaagt er inderdaad niet in een regering te vormen, en Reynders wordt formateur. Is dat dan zo slecht voor de Vlaamse zaak? Bijlange niet! Zelfs al lijkt het niet zo, het is zelfs beter. Nu worden immers middelen met doelen constant verward: het doel lijkt te zijn dat Leterme premier moet worden, en het middel daartoe is toegevingen aan de Franstaligen. Niet dus. Het is net andersom: het doel is het splitsen van BHV en de staatshervorming, en het middel daartoe is het premierschap. Als Reynders door dat premierschap kan verleid worden tot toegevingen, so be it. De partij die de premier mag leveren, moet immers altijd toegeven op inhoud. Dat was zo met Verhofstadt (kijk wat er van zijn burgermanifesten geworden is) en dat zal nu ook niet anders zijn. Tactisch gesproken levert het ter beschikking stellen van het mandaat van premier dus alleen maar voordelen op:
- Reynders ziet een kans om premier te worden en zal het FDF willen koest houden in de onderhandelingen. Maingain zal dit niet pikken en er ontstaat onenigheid.
- Ook binnen het niet-onderhandelende deel van het Waals en Franstalig front komen barsten: CDH en vooral PS zullen proberen te vermijden dat Reynders premier wordt en dat daardoor de liberale toon over heel het land dominant wordt. Dat verdeelt ook op dit vlak de tegenstand.
- In ruil voor het mandaat van premier zal Reynders wel belangrijke toegevingen moeten doen: het BHV-dossier niet langer blokkeren door alarmbelprocedures en belangenconflicten in te roepen, en de staatshervorming op de agenda zetten. Het eerste kan hij doen door bij de stemming in de Franstalige deelparlementen (Waals Gewest, Franse Gemeenschap, Brusselse COCOF en Brussels Gewest) bij de stemming van deze procedures dwars te liggen, het tweede is echter moeilijker. Maar netto betekent dit vooruitgang vanuit Vlaams standpunt.
- Het vierjarig premierschap van Reynders (een Waal) zal in Vlaanderen de nodige munitie opleveren om in 2009 én 2011 te scoren. Het volstaat erop te wijzen dat het niet democratisch is dat een minderheid de premier levert.
- Het premierschap voor Leterme is nog niet verloren, zijn carrière is nog niet af. Na het splitsen van BHV en een (verregaande) staatshervorming zal Leterme als morele overwinnaar uit de bus komen. Vanuit het moreel gezag dat voortspruit uit een standvastige houding gedurende heel dit conflict kan hij dan met recht en rede alsnog premier het premierschap opeisen: in 2009 of in 2011.
Kerngedachte bij deze analyse is dat het ter beschikking stellen van een mandaat een tijdelijke toegift is, waar permanente voordelen uit geput kunnen worden. Laat ons dus stoppen met die fixatie op positionele macht, die niet langer duurt dan een legislatuur, en gaan voor permanente institutionele verworvenheden voor de Vlaamse natie. Want wat zijn vier jaar in het licht van meer dan 150 Vlaamse ontvoogdingsstrijd? Peanuts. De analyse van de kranten is dus fout, en verdomd, ik zou zelfs durven zeggen, moedwillig. Anders wordt er altijd van leer getrokken tegen "postjesjagers" en nu lijkt dat postje de conditio sine qua non voor een regeringsvorming. De pers is in deze intellectueel onhygiënisch. Maar dat is niet nieuw.
Dus eens te meer: Hasta la republica flamenca!
Smithson.
Stel u volgend scenario eens voor: Leterme slaagt er inderdaad niet in een regering te vormen, en Reynders wordt formateur. Is dat dan zo slecht voor de Vlaamse zaak? Bijlange niet! Zelfs al lijkt het niet zo, het is zelfs beter. Nu worden immers middelen met doelen constant verward: het doel lijkt te zijn dat Leterme premier moet worden, en het middel daartoe is toegevingen aan de Franstaligen. Niet dus. Het is net andersom: het doel is het splitsen van BHV en de staatshervorming, en het middel daartoe is het premierschap. Als Reynders door dat premierschap kan verleid worden tot toegevingen, so be it. De partij die de premier mag leveren, moet immers altijd toegeven op inhoud. Dat was zo met Verhofstadt (kijk wat er van zijn burgermanifesten geworden is) en dat zal nu ook niet anders zijn. Tactisch gesproken levert het ter beschikking stellen van het mandaat van premier dus alleen maar voordelen op:
- Reynders ziet een kans om premier te worden en zal het FDF willen koest houden in de onderhandelingen. Maingain zal dit niet pikken en er ontstaat onenigheid.
- Ook binnen het niet-onderhandelende deel van het Waals en Franstalig front komen barsten: CDH en vooral PS zullen proberen te vermijden dat Reynders premier wordt en dat daardoor de liberale toon over heel het land dominant wordt. Dat verdeelt ook op dit vlak de tegenstand.
- In ruil voor het mandaat van premier zal Reynders wel belangrijke toegevingen moeten doen: het BHV-dossier niet langer blokkeren door alarmbelprocedures en belangenconflicten in te roepen, en de staatshervorming op de agenda zetten. Het eerste kan hij doen door bij de stemming in de Franstalige deelparlementen (Waals Gewest, Franse Gemeenschap, Brusselse COCOF en Brussels Gewest) bij de stemming van deze procedures dwars te liggen, het tweede is echter moeilijker. Maar netto betekent dit vooruitgang vanuit Vlaams standpunt.
- Het vierjarig premierschap van Reynders (een Waal) zal in Vlaanderen de nodige munitie opleveren om in 2009 én 2011 te scoren. Het volstaat erop te wijzen dat het niet democratisch is dat een minderheid de premier levert.
- Het premierschap voor Leterme is nog niet verloren, zijn carrière is nog niet af. Na het splitsen van BHV en een (verregaande) staatshervorming zal Leterme als morele overwinnaar uit de bus komen. Vanuit het moreel gezag dat voortspruit uit een standvastige houding gedurende heel dit conflict kan hij dan met recht en rede alsnog premier het premierschap opeisen: in 2009 of in 2011.
Kerngedachte bij deze analyse is dat het ter beschikking stellen van een mandaat een tijdelijke toegift is, waar permanente voordelen uit geput kunnen worden. Laat ons dus stoppen met die fixatie op positionele macht, die niet langer duurt dan een legislatuur, en gaan voor permanente institutionele verworvenheden voor de Vlaamse natie. Want wat zijn vier jaar in het licht van meer dan 150 Vlaamse ontvoogdingsstrijd? Peanuts. De analyse van de kranten is dus fout, en verdomd, ik zou zelfs durven zeggen, moedwillig. Anders wordt er altijd van leer getrokken tegen "postjesjagers" en nu lijkt dat postje de conditio sine qua non voor een regeringsvorming. De pers is in deze intellectueel onhygiënisch. Maar dat is niet nieuw.
Dus eens te meer: Hasta la republica flamenca!
Smithson.
Powered by ScribeFire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten